Ὁ Ὅσιος ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ὁ Χῖος

1 Μαΐου

Ὅσιος Νικηφόρος γεννήθηκε στά Καρδάμυλα τῆς Χίου γύρω στό 1750. Τό οἰκογενειακό του ὄνομα ἦταν Γεῶργος. Σέ μικρή ἡλικία ἀσθένησε καί οἱ γονεῖς του τόν «ἔταξαν» στή Παναγιά τήν Νεαμονήτισσα. Ὅταν σώθηκε ἀπό τή «λοιμική» ἀρρώστια, ἔγινε ἀδελφός τῆς Νέας Μονῆς καί ὑπηρέτησε πρῶτα κοντά στό σεβάσμιο γέροντα Ἄνθιμο Ἁγιοπατερίτη.

Ἐπειδή ἔδειξε ἔφεσι γιά τά γράμματα, ἡ Μονή τόν ἔστειλε στή Χίο, ὅπου μορφώθηκε κοντά στόν  Ἱεροδιδάσκαλο Γαβριήλ Ἀστρακάρη καί, ἀργότερα, συνδέθηκε μέ τόν σοφό Ἀθανάσιο τόν Πάριο.

Ἀφοῦ περάτωσε τίς σπουδές του, χειροτονήθηκε Διάκονος καί διορίσθηκε διδάσκαλος στά Σχολεῖα τῆς Χίου, καί, παράλληλα, Ἱεροκήρυκας, μεταβαίνοντας στή Νέα Μονή, γιά τόν πνευματικό καταρτισμό τῶν Μοναχῶν. Τό 1802 γίνεται Ἡγούμενος τῆς Νέας Μονῆς, γιατί κρίθηκε ὁ πλέον κατάλληλος νά ἀντιμετωπίση μιά  κρίσιμη γιά τή Μονή περίστασι. Σέ λίγο διάστημα παραιτήθηκε τῆς Ἡγουμενίας καί ἐμόνασε στόν Ἅγιο Γεώργιο τῶν Ρεστῶν, μαζί μέ τόν Ἰωσήφ τόν ἐκ Φουρνᾶ καί τόν ἁγιορείτη ὅσιο Νεῖλο τόν Καλόγνωμο. Μέ τόν Ἅγιο Μακάριο συνεδέθη μέ στενή φιλία καί πρωτοστάτησε στήν ἀναγνώρισί του ὡς Ἁγίου.

 Ἡ ἁγιότης τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου ἔγινε γνωστή σέ ὅλο τό νησί, γιατί ὁ Ἅγιος ἐπισκεπτόταν τά χωριά, ἐκήρυττε τόν θεῖο λόγο, ἐξομολογοῦσε καί συμβούλευε τούς χριστιανούς τονώνοντας τό θρησκευτικό, ἀλλά καί τό πατριωτικό τους αἴσθημα. Τήν γενέτειρά του ἐπισκεπτόταν τακτικά. Μάλιστα σέ καιρούς ἀνομβρίας τόν καλοῦσαν οἱ Καρδαμυλῖτες, γιά νά μεσιτεύση στό Θεό. Πάντοτε δέ ὁ Ἅγιος Γέροντας, χωρίς νά ἀποκάμνη στίς δεήσεις του, ἔφερνε τήν πλουτοφόρο βροχή.

 Στόν κοινωνικό τομέα ὁ Ἅγιος, εὕρισκε πολλούς τρόπους, γιά νά βοηθᾶ τούς ἀνθρώπους, πού εἶχαν ἀνάγκη. Ὁ ἴδιος ἦταν πάμπτωχος. Εἶχε μεγάλη ἀδυναμία στήν δενδροφύτευσι. Στά χωριά, πού γυρνοῦσε γιά τό κήρυγμα, συμβούλευε τούς χριστιανούς νά φυτεύσουν δένδρα καί, κυρίως, ἐλιές.

Μεγάλο μέρος ἀπό τό πευκοδάσος γύρω στή Νέα Μονή καί στά Ρεστά, ἀλλά καί τῶν ἐλαιοδένδρων καί τῆς ἄλλης φυτείας, στά Ρεστά καί στόν Κάμπο τῶν Καρδαμύλων, εἶναι ἔργο τοῦ ἱεροῦ Νικηφόρου. Τό συγγραφικό του ἔργο εἶναι σπουδαῖο γιά τήν Χιακή Ἱστορία.

 Ἀπέθανε τήν 1ην Μαΐου 1820/1, χωρίς νά γνωρίση τή μεγάλη καταστροφή τῆς πατρίδας του (1822), τήν ὁποία εἶχε προφητεύσει. Τό 1845 ἔγινε ἠ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του, πού τοποθετήθηκαν στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τῶν Βυρσοδεψῶν στά Ρεστά.

 Ἡ τιμή, ὁ σεβασμός καί ἡ εὐλάβεια τῶν συγχρόνων συμπατριωτῶν του ἐκδηλώθηκε καί μέ τήν ἀνέγερσι ἐπ’ ὀνόματί του περικαλλοῦς Ἱεροῦ Ναοῦ, στή γενέτειρά του, τά Καρδάμυλα.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ