ΑΓ.ΤΡΙΑΔΑ ΕΛΑΤΑ 19-6-2016 Το φωτογραφικό υλικό είναι του κ. Γιάννη Μαρουκάκη. ΠΗΓΗ simantrochios.gr

ΑΓ.ΤΡΙΑΔΑ ΕΛΑΤΑ 19-6-2016

Το φωτογραφικό υλικό είναι του κ. Γιάννη Μαρουκάκη.

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Εὐχὴ ἐξομολογητικὴ εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, ἡ τὸν Θεὸν Λόγον κατὰ σάρκα γεννήσασα, οἶδα μέν, οἶδα, ὅτι οὐκ ἔστιν εὐπρεπές, οὐδὲ ἄξιον ἐμὲ τὸν οὕτω πανάσωτον εἰκόνα καθαρὰν σοῦ τῆς ἁγνῆς, σοῦ τῆς ἀειπαρθένου, σοῦ τῆς σῶμα καὶ ψυχὴν ἐχούσης καθαρὰ καὶ ἀμόλυντα, ὀφθαλμοῖς μεμολυσμένοις ὁρᾶν καὶ χείλεσιν ἀκαθάρτοις καὶ βεβήλοις περιπτύσσεσθαι, ἢ παρακαλεῖν. Δίκαιον γάρ ἐστιν ἐμὲ τὸν οὕτω πανάσωτον ὑπὸ τῆς σῆς καθαρότητος μισεῖσθαι καὶ βδελύττεσθαι· πλήν, ἐπειδήπερ διὰ τοῦτο γέγονεν ὁ Θεός, ὃν ἐγέννησας, ἄνθρωπος, ὅπως καλέσῃ τοὺς ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν, θαρρῶν κἀγὼ προσέρχομαί σοι μετὰ δακρύων δεόμενος.

Εὐχὴ ἐξομολογητικὴ εἰς τὴν ὑπεραγίαν Θεοτόκον

Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς

Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε, ἡ τὸν Θεὸν Λόγον κατὰ σάρκα γεννήσασα, οἶδα μέν, οἶδα, ὅτι οὐκ ἔστιν εὐπρεπές, οὐδὲ ἄξιον ἐμὲ τὸν οὕτω πανάσωτον εἰκόνα καθαρὰν σοῦ τῆς ἁγνῆς, σοῦ τῆς ἀειπαρθένου, σοῦ τῆς σῶμα καὶ ψυχὴν ἐχούσης καθαρὰ καὶ ἀμόλυντα, ὀφθαλμοῖς μεμολυσμένοις ὁρᾶν καὶ χείλεσιν ἀκαθάρτοις καὶ βεβήλοις περιπτύσσεσθαι, ἢ παρακαλεῖν. Δίκαιον γάρ ἐστιν ἐμὲ τὸν οὕτω πανάσωτον ὑπὸ τῆς σῆς καθαρότητος μισεῖσθαι καὶ βδελύττεσθαι· πλήν, ἐπειδήπερ διὰ τοῦτο γέγονεν ὁ Θεός, ὃν ἐγέννησας, ἄνθρωπος, ὅπως καλέσῃ τοὺς ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν, θαρρῶν κἀγὼ προσέρχομαί σοι μετὰ δακρύων δεόμενος.

Δέξαι μου τὴν παροῦσαν τῶν πολλῶν καὶ χαλεπῶν πταισμάτων ἐξομολόγησιν, καὶ προσάγαγε τῷ μονογενεῖ σου Υἱῷ καὶ Θεῷ, ἱκετηρίαν ποιοῦσα, ὅπως ἵλεως γένηται τῇ ἀθλίᾳ καὶ ταλαιπώρῳ μου ψυχῇ· διὰ γὰρ τὸ πλῆθος τῶν ἀνομιῶν μου κωλύομαι τοῦ πρὸς αὐτὸν ἀτενίσαι καὶ αἰτῆσαι συγχώρησιν. Διὰ τοῦτο σὲ προβάλλομαι πρέσβυν τε καὶ μεσῖτιν, διότι πολλῶν καὶ μεγάλων ἀπολαύσας δωρεῶν παρὰ τοῦ πλαστουργήσαντός με Θεοῦ, ἀμνήμων πάντων φανεὶς ὁ ἄθλιος καὶ ἀχάριστος, εἰκότως παρασυνεβλήθην τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθην αὐτοῖς· πτωχεύων ταῖς ἀρεταῖς, πλουτῶν τοῖς πάθεσιν, αἰσχύνης πεπληρωμένος, παρρησίας θείας ἐστερημένος, κατακρινόμενος ὑπὸ Θεοῦ, θρηνούμενος ὑπὸ Ἀγγέλων, γελώμενος ὑπὸ δαιμόνων, μισούμενος παρὰ ἀνθρώπων, ἐλεγχόμενος ὑπὸ τοῦ συνειδότος, ὑπὸ τῶν πονηρῶν μου πράξεων καταισχυνόμενος, καὶ πρὸ θανάτου νεκρὸς ὑπάρχων, καὶ πρὸ τῆς κρίσεως αὐτοκατάκριτος ὤν, καὶ πρὸ τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως αὐτοτιμώρητος ὑπὸ τῆς ἀπογνώσεως τυγχάνων. Διὸ δὴ εἰς τὴν σὴν καὶ μόνην καταφεύγω θερμοτάτην ἀντίληψιν, Δέσποινα Θεοτόκε, ὁ τῶν μυρίων ὀφειλέτης ταλάντων ἐγώ, ὁ ἀσώτως δαπανήσας τὴν πατρικὴν οὐσίαν μετὰ πορνῶν, ὁ πορνεύσας ὑπὲρ τὴν πόρνην, ὁ παρανομήσας ὑπὲρ τὸν Μανασσῆν, ὁ ὑπὲρ τὸν πλούσιον ἄσπλαγχνος γεγονώς, ὁ λαιμαργιῶν δοῦλος, τὸ τῶν πονηρῶν λογισμῶν δοχεῖον, ὁ τῶν αἰσχρῶν καὶ ῥυπαρῶν λόγων θησαυροφύλαξ, ὁ πάσης ἀκαθαρσίας ἔμπλεως καὶ πάσης ἀγαθῆς ἐργασίας ἀλλότριος.

Ἐλέησόν μου τὴν ταπείνωσιν, οἰκτείρησόν μου τὴν ἀσθένειαν. Μεγάλην ἔχεις πρὸς τὸν ἐκ σοῦ τεχθέντα τὴν παρρησίαν, ὡς οὐδεὶς ἕτερος. Πάντα δύνασαι, ὡς Θεοῦ Μήτηρ. Πάντα ἰσχύεις, ὡς πάντων ὑπερέχουσα κτισμάτων. Οὐδέν σοι ἀδυνατεῖ, ἐὰν θελήσῃς μόνον. Μὴ τὰ δάκρυά μου παρίδῃς· μὴ βδελύξῃ μου τὸν στεναγμόν· μὴ ἀπώσῃ μου τὸν ἐγκάρδιον πόνον· μὴ καταισχύνῃς μου τὴν εἰς σὲ προσδοκίαν· ἀλλὰ ταῖς μητρικαῖς σου δεήσεσι τὴν τοῦ ἀγαθοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου ἀβίαστον βιασαμένη εὐσπλαγχνίαν, ἀξίωσόν με τὸν ταλαίπωρον καὶ ἀνάξιον δοῦλόν σου τὸ πρῶτον καὶ ἀρχαῖον ἐπαναλαβεῖν κάλλος τῆς ψυχῆς, τὴν τῶν παθῶν ἀμορφίαν ἀποβαλεῖν, ἐλευθερωθῆναι ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας, δουλωθῆναι τῇ δικαιοσύνῃ, ἐκδύσασθαι τὸν μιασμὸν τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς, ἐνδύσασθαι τὸν ἁγιασμὸν τῆς ψυχικῆς καθαρότητος, νεκρωθῆναι τῷ κόσμῳ, ζῆσαι τῇ ἀρετῇ· ὁδοιποροῦντί μοι συνοδεύουσα, ἐν θαλάσσῃ πλέοντι συμπλέουσα, ἀεὶ πολεμοῦντάς με δαίμονας νικῶσα, ἀγρυπνοῦντά με ἐνισχύουσα, ὑπνοῦντα διαφυλάττουσα, θλιβόμενον παραμυθουμένη, ὀλιγοψυχοῦντα παρακαλοῦσα, ἀσθενοῦντα ῥωννύουσα, ἀδικούμενον ῥυομένη, συκοφαντούμενον ἀθωοῦσα, εἰς θάνατον κινδυνεύοντα συντόμως προφθάνουσα, φοβερόν με ὁρατοῖς ἐχθροῖς καὶ ἀοράτοις δεικνύουσα καθ᾿ ἑκάστην, ἵνα γνώσωσι πάντες οἱ ἀδίκως τυραννοῦντές με δαίμονες τίνος δοῦλος ὑπάρχω.

Ναί, ὑπεραγία μου Δέσποινα Θεοτόκε, ἐπάκουσόν μου τῆς οἰκτροτάτης ταύτης δεήσεως, καὶ μὴ καταισχύνῃς με ἀπὸ τῆς προσδοκίας μου, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς. Τὸν βρασμὸν τῆς σαρκός μου κατάσβεσον· τὸν ἐν τῇ ψυχῇ μου ἐγειρόμενον ἀγριώτατον κλύδωνα τοῦ ἀκαίρου θυμοῦ καταπράϋνον· τὸν τῦφον καὶ τὴν ἀλαζονείαν τῆς ματαίας νεότητος ἐκ τοῦ νοός μου ἀφάνισον· τὰς νυκτερινὰς φαντασίας τῶν πονηρῶν πνευμάτων καὶ τὰς καθημερινὰς τῶν ἀκαθάρτων ἐννοιῶν προσβολὰς ἐκ τῆς καρδίας μου μείωσον· παίδευσόν μου τὴν γλῶτταν λαλεῖν τὰ συμφέροντα· δίδαξον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ βλέπειν ὀρθῶς τῆς ἀρετῆς τὴν εὐθύτητα· τοὺς πόδας μου τρέχειν ἀσκελίστως ποίησον τὴν μακαρίαν ὁδὸν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ· τὰς χεῖράς μου ἁγιασθῆναι παρασκεύασον, ἵνα ἀξίως αἴρωνται πρὸς τὸν Ὕψιστον· κάθαρόν μου τὸ στόμα, ἵνα μετὰ παρρησίας ἐπικαλέσωμαι Πατέρα τὸν φοβερὸν Θεὸν καὶ πανάγιον. Ἄνοιξόν μου τὰ ὦτα, ἵνα ἀκούσω αἰσθητῶς καὶ νοερῶς τὰ γλυκύτερα μέλιτος καὶ κηρίου τῶν ἁγίων Γραφῶν λόγια· δεχόμενος ποιῶ αὐτὰ ὑπὸ σοῦ κραταιούμενος.

Δός μοι καιρὸν μετανοίας καὶ λογισμὸν ἐπιστροφῆς. Αἰφνιδίου με ἐλευθέρωσον θανάτου. Κατακεκριμένου με συνειδότος ἀπάλλαξον. Τέλος παράστηθί μοι ἐν τῷ χωρισμῷ τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς ἐκ τοῦ ἀθλίου τούτου σώματος, τὴν ἀφόρητον ἐκείνην ἐλαφρύνουσα βίαν, τὸν ἀνέκφραστον ἐκεῖνον ἐπικουφίζουσα πόνον, τὴν ἀπαραμύθητον ἐκείνην παραμυθουμένη στενοχωρίαν, τῆς σκοτεινῆς με τῶν δαιμόνων λυτρουμένη μορφῆς, τοῦ πικροτάτου λογοθεσίου τῶν τελωνῶν τοῦ ἀέρος καὶ τῶν ἀρχόντων τοῦ σκότους ἐξαίρουσα, τὰ χειρόγραφα τῶν πολλῶν μου ἁμαρτιῶν διαρρήσουσα, τῷ Θεῷ με οἰκειοῦσα, τῆς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ καὶ μακαρίας στάσεως, τῆς ἐν τῷ φοβερῷ κριτηρίῳ, καταξιοῦσα, τῶν αἰωνίων καὶ ἀνυποίστων ῥυομένη κολάσεων, τῶν ἀοιδίμων καὶ ἀκηράτων ἀγαθῶν ποιοῦσα κληρονόμον.

Ταύτην σοι προσφέρω τὴν ἐξομολόγησιν, Δέσποινα Θεοτόκε, τὸ φῶς τῶν ἐσκοτισμένων μου ὀφθαλμῶν, ἡ παραμυθία ἐμῆς ψυχῆς, ἡ μετὰ Θεόν μου ἐλπὶς καὶ προστασία· ἣν εὐμενῶς πρόσδεξαι, καὶ καθάρισόν με ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἀξιοῦσά με ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι ἀκατακρίτως μετέχειν τοῦ ἀχράντου σώματος καὶ αἵματος τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου, ἐν τῷ μέλλοντι δὲ τῆς γλυκύτητος τοῦ οὐρανίου δείπνου, τῆς τρυφῆς τοῦ παραδείσου, τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ἔνθα πάντων ἐστὶν εὐφραινομένων ἡ κατοικία. Καὶ τούτων τυχὼν τῶν ἀγαθῶν ὁ ἀνάξιος, δοξάσω εἰς αἰῶνα αἰῶνος τὸ πάντιμον καὶ μεγαλοπρεπὲς ὄνομα τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ σου, τοῦ δεχομένου πάντας τοὺς ἐξ ὅλης μετανοοῦντας ψυχῆς, διὰ τὸ σὲ γενομένην πάντων τῶν ἁμαρτωλῶν μεσῖτιν καὶ ἐγγυήτριαν, καὶ διὰ σοῦ, πανύμνητε καὶ ὑπεράγαθε Δέσποινα, περισῴζεται πᾶσα βροτεῖα φύσις, αἰνοῦσα καὶ εὐλογοῦσα Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, τὴν παναγίαν Τριάδα καὶ ὁμοούσιον, πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

---

Πηγή: Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Θηβών

Πορεία μέσα στὸ Φῶς Ἡ ὁδὸς τοῦ Κυρίου, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωή, εἶναι «τεθλιμμένη», γεμάτη δυσκολίες, κινδύνους. Γι’ αὐτὸ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐπανειλημμένα μᾶς δίνει ὁδηγίες πορείας. Γιὰ νὰ πορευόμαστε σωστά, νὰ μὴ χάνουμε τὸν δρόμο μας. Διότι χάνοντας τὸν δρόμο μας, δὲν χάνουμε ἁπλῶς μιὰ πορεία. Χάνουμε τὴ σωτηρία μας, χάνουμε τὰ πάντα. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπανειλημμένα προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ πορεύονται στὴν ὁδὸ αὐτὴ τοῦ Κυρίου ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἴδιος τοὺς ἔδειξε. Λέει συγκεκριμένα: Σᾶς παρακαλοῦμε, ὅπως ἀκριβῶς σᾶς διδάξαμε, «πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν» (Α΄ Θεσ. δ΄ 1), ἔτσι νὰ πορεύεσθε καὶ νὰ ­συμ­­περιφέρεστε στὸ δρόμο τῆς ζωῆς σας.

Πορεία μέσα στὸ Φῶς

Ἡ ὁδὸς τοῦ Κυρίου, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν αἰώνια ζωή, εἶναι «τεθλιμμένη», γεμάτη δυσκολίες, κινδύνους. Γι’ αὐτὸ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐπανειλημμένα μᾶς δίνει ὁδηγίες πορείας. Γιὰ νὰ πορευόμαστε σωστά, νὰ μὴ χάνουμε τὸν δρόμο μας. Διότι χάνοντας τὸν δρόμο μας, δὲν χάνουμε ἁπλῶς μιὰ πορεία. Χάνουμε τὴ σωτηρία μας, χάνουμε τὰ πάντα. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπανειλημμένα προτρέπει τοὺς πιστοὺς νὰ πορεύονται στὴν ὁδὸ αὐτὴ τοῦ Κυρίου ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἴδιος τοὺς ἔδειξε. Λέει συγκεκριμένα: Σᾶς παρακαλοῦμε, ὅπως ἀκριβῶς σᾶς διδάξαμε, «πῶς δεῖ ὑμᾶς περιπατεῖν» (Α΄ Θεσ. δ΄ 1), ἔτσι νὰ πορεύεσθε καὶ νὰ ­συμ­­περιφέρεστε στὸ δρόμο τῆς ζωῆς σας.

Καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἔλεγε στοὺς Μα­θητές Του: «Ἂν κανεὶς περπατάει τὴν ἡ­­μέρα, δὲν σκοντάφτει, ἀλλὰ βαδίζει μὲ ἀσφάλεια, διότι βλέπει τὸ φῶς τοῦ ἥλιου ποὺ φωτίζει τὸν δρόμο του. Ἐὰν ὅμως κανεὶς περπατάει τὴ νύχτα, σκοντάφτει, διότι δὲν ὑπάρχει γύρω του φῶς νὰ τὸν φωτίζει» (Ἰω. ια΄ [11] 9-10). Ποιὸς ὅμως εἶναι ὁ πνευματικὸς ἥλιος ποὺ φωτίζει τὸν δρόμο τῆς ζωῆς μας; Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης. Στὴν πορεία μας λοιπὸν πρὸς τὸν οὐρανό, θὰ πρέπει νὰ πορευόμαστε μέσα στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, μὲ τὸν φωτισμὸ τῶν ἐντολῶν Του. Διαφορετικά, μακριὰ ἀπὸ τὸ φῶς αὐτό, μέσα στὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς πλάνης, κινδυνεύουμε ὄχι μόνο νὰ χάσουμε τὸν δρόμο μας, ἀλλὰ καὶ νὰ γκρεμοτσακιστοῦμε στὴν ἄβυσσο τοῦ κακοῦ.

Τὸ φῶς αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ ἔχουμε καὶ μέσα μας, στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας. Διαφορετικά, ὅσο κι ἂν φωτίζει ὁ Κύριος τὸν δρόμο μας, ἐμεῖς θὰ μένουμε τυφλοὶ καὶ ἀνίκανοι νὰ πορευθοῦμε. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν εἴμαστε κυριευμένοι ἀπὸ τὰ πάθη μας καὶ δὲν ἀφήνουμε τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ νὰ φωτίσει τὸ νοῦ μας. Τότε περπατοῦμε μέσα στὸ σκοτάδι καὶ κινδυνεύουμε. Τὰ πάθη τῆς ψυχῆς σκοτίζουν τὸ νοῦ καὶ μᾶς καθιστοῦν τυφλοὺς στὴν πορεία μας.

Καὶ πάλι ὅμως δὲν ἀρκεῖ μόνο νὰ ἔχουμε νοῦ καθαρὸ καὶ μάτια πνευματικά, γιὰ νὰ βλέπουμε στὸ δρόμο μας. Θὰ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦμε καὶ συγκεκριμένη πορεία. Καὶ ποιὰ εἶναι ἡ πορεία αὐτή; Εἶναι αὐτὴ ποὺ διάβηκε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Αὐτὸ μας ὑπογραμμίζει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης σημειώνοντας: «Ὁ λέγων ἐν αὐτῷ μένειν, ὀφείλει, καθὼς ἐκεῖνος περιεπάτησε, καὶ αὐτὸς οὕτω περιπατεῖν» (Α΄ Ἰω. β΄ 6). Ἐκεῖνος ποὺ λέει ὅτι ζεῖ μὲ τὸν Χριστό, ὀφείλει, ὅπως Ἐκεῖνος ἔζησε καὶ βάδισε, ἔτσι κι αὐτὸς νὰ βαδίζει καὶ νὰ ζεῖ. 

Καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος, πιὸ συγ­κεκριμένα, λέει: Ὁ Χριστὸς ἔπαθε γιὰ χάρη σας καὶ σᾶς ἄφησε παράδει­γμα, «ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. β΄ 21). Ἡ ὁδὸς λοιπὸν ποὺ πρέπει νὰ βαδίσει κάθε πιστός, εἶναι τελικὰ ἡ ὁδὸς ποὺ βάδισε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ὁ Ὁποῖος εἰσῆλθε στὸν οὐρανό, στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, «πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν», γιὰ νὰ μᾶς ἀνοίξει τὸν δρόμο. Κι ὅταν ἐμεῖς Τὸν ἀκολουθοῦμε στὴν ἴδια πορεία, ἔχοντας Αὐτὸν στὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας, ἔρχεται ὁ Κύριος καὶ συμπορεύεται μαζί μας, ὅπως τότε στοὺς δύο μαθητὲς ποὺ πορεύονταν πρὸς τὴν Ἐμμαούς, γιὰ νὰ ὁδηγήσει κι ἐμᾶς στὸν τελικὸ προορισμό μας, στὸ θρόνο Του καὶ στὴ βασιλεία Του.

Καὶ ὄχι μόνο αὐτό, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πορείας μας αὐτῆς ὁ Κύριος μένει μέσα μας. Κι ἐμεῖς γινόμαστε ναοί Του, ὅπως ἐξηγεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπαναλαμβάνοντας τὴν ὑπόσχεση ποὺ εἶχε δώσει ὁ Θεός: «Ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω». Θὰ κατοικήσω μέσα τους καὶ θὰ περπατήσω ἀνάμεσά τους, καὶ θὰ εἶμαι Θεὸς δικός τους, κι αὐτοὶ θὰ εἶναι λαός μου. Ὑπάρχει μεγαλύτερη ἐμπειρία ἀπὸ τὴν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ μέσα στὴν ψυχή μας, ἀπὸ τὴν πρόγευση αὐτὴ τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ;

Ἂς μάθουμε λοιπὸν νὰ βαδίζουμε μέσα στὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, ἀφήνοντας τὸ φῶς αὐτὸ νὰ καταυγάζει τὸ νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας, ἀκολουθώντας τὰ δικά Του ἴχνη, βαδίζοντας στὸν ἴδιο δρόμο ποὺ βάδισε καὶ Ἐκεῖνος, γιὰ νὰ φθάσουμε στὸν ἴδιο προορισμό, στὴ Βασιλεία τὴν αἰώνια καὶ πανευτυχή!

---

Πηγή: Ο Σωτήρ

Αγ. Γεώργιος Ρεστά 5-6-16 Το φωτογραφικό υλικό είναι του κ. Γιάννη Μαρουκάκη. ΠΗΓΗ simantrochios.gr

Αγ. Γεώργιος Ρεστά 5-6-16

Το φωτογραφικό υλικό είναι του κ. Γιάννη Μαρουκάκη.

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Προσευχή στον φύλακα άγγελο Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαίπωρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ' εμού δια την ακρασίαν μου, μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησαν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, Άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν‡ σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη έν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν. www.agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com

Προσευχή στον φύλακα άγγελο

  

Άγιε Άγγελε, ο εφεστώς της αθλίας μου ψυχής και ταλαίπωρου μου ζωής, μη εγκαταλίπης με τον αμαρτωλόν, μηδέ αποστής απ' εμού δια την ακρασίαν μου, μη δώης χώραν τω πονηρώ δαίμονι κατακυριεύσαι μου τη καταδυναστεία του θνητού τούτου σώματος, κράτησον της αθλίας και παρειμένης χειρός μου, και οδήγησαν με εις οδόν σωτηρίας. Ναι, Άγιε Άγγελε του Θεού, ο φύλαξ και σκεπαστής της αθλίας μου ψυχής και του σώματος, πάντα μοι συγχώρησον, όσα σοι έθλιψα πάσας τας ημέρας της ζωής μου, και εί τι ήμαρτον την σήμερον ημέραν‡ σκέπασόν με εν τη παρούση νυκτί και διαφύλαξόν με από πάσης επήρειας του αντικειμένου, ίνα μη έν τινι αμαρτήματι παροργίσω τον Θεόν, και πρέσβευε υπέρ εμού προς τον Κύριον, του επιστηρίξαι με εν τω φόβω αυτού, και άξιον αναδείξαι με δούλον της αυτού αγαθότητος. Αμήν. www.agiosdimitrioskouvaras.blogspot.com