Mνημόσυνο πεσόντων στη μάχη της Κρήτης 29-5-16 ΠΗΓΗ simantrochios.gr

Mνημόσυνο πεσόντων στη μάχη της Κρήτης 29-5-16

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Για την Παναγία... Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, η μόνη καθαρωτάτη ψυχή τε και σώματι, η μόνη κατοικητήριον όλη γενομένη της όλης χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, καντεύθεν και αυτάς τας αύλους και αγγελικάς Δυνάμεις ασυγκρίτως υπερβάσα τη καθαρότητι και τω αγιασμώ της ψυχής και του σώματος. Έπιδε επ’ εμέ τον εναγή και ακάθαρτον και ρερυπωμένον και ψυχήν και σώμα τω μολυσμώ της εμπαθούς και ενηδόνου ζωής μου.

Για την Παναγία...

Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, η μόνη καθαρωτάτη ψυχή τε και σώματι, η μόνη κατοικητήριον όλη γενομένη της όλης χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, καντεύθεν και αυτάς τας αύλους και αγγελικάς Δυνάμεις ασυγκρίτως υπερβάσα τη καθαρότητι και τω αγιασμώ της ψυχής και του σώματος.

Έπιδε επ’ εμέ τον εναγή και ακάθαρτον και ρερυπωμένον και ψυχήν και σώμα τω μολυσμώ της εμπαθούς και ενηδόνου ζωής μου.

Κάθαρόν μου την εμπαθή διάνοιαν και άγνισον διόρθωσόν μου τους πεπλανημένους και τετυφλωμένους λογισμούς ρύθμισον και παιδαγώγησόν μου τας αισθήσεις, ελευθέρωσόν με της τυραννούσης κακίας και αισχράς συνηθείας των ακαθάρτων προλήψεων και παθών.
 

Στήσόν μου πάσαν την κατ’ ενέργειαν αμαρτίαν και δώρησαί μοι νήψιν και διάκρισιν τω εσκοτισμένω και ταλαιπώρω νοϊ προς διόρθωσιν των οικείων σφαλμάτων τε και πτωμάτων, ίνα του σκότους της αμαρτίας απαλλαγείς, καταξιωθώ δοξάζειν και ανυμνείν εν παρρησία, σε την μόνην αληθινήν Μητέρα του αληθινού φωτός, Χριστού του Θεού ημών.

Πηγή: Ωφελήματα Ψυχής

Ἡ προσευχή μιᾶς ἐγγονούλα Ήρθαν από το χωριό Ποτιδάνεια Δωρίδος αρχές Ιουλίου το καλοκαίρι του 2002. Η μητέρα, η γιαγιά, η εγγονούλα. Η γιαγιά και η εγγονούλα πανομοιότυπα! Συμπαθέστατες, με γαλάζια μάτια και οι δύο, αντιπρόσωποι δύο διαφορετικών γενεών. Η μητέρα είπε: - Η γιαγιά μας το ότι ζει το οφείλει στην προσευχή της εγγονούλας της. Είχε βαριά πνευμονία και ήταν στο νοσοκομείο. Εκεί έπαθε πνευμονικό οίδημα, οπότε τελείωσε. Η αδελφή μου με πήρε τηλέφωνο από το νοσοκομείο και μου είπε να ετοιμάσουμε το σπίτι για την κηδεία.

Ἡ προσευχή μιᾶς ἐγγονούλας

Ήρθαν από το χωριό Ποτιδάνεια Δωρίδος αρχές Ιουλίου το καλοκαίρι του 2002.

Η μητέρα, η γιαγιά, η εγγονούλα. Η γιαγιά και η εγγονούλα πανομοιότυπα! Συμπαθέστατες, με γαλάζια μάτια και οι δύο, αντιπρόσωποι δύο διαφορετικών γενεών. Η μητέρα είπε:

- Η γιαγιά μας το ότι ζει το οφείλει στην προσευχή της εγγονούλας της. Είχε βαριά πνευμονία και ήταν στο νοσοκομείο. Εκεί έπαθε πνευμονικό οίδημα, οπότε τελείωσε. Η αδελφή μου με πήρε τηλέφωνο από το νοσοκομείο και μου είπε να ετοιμάσουμε το σπίτι για την κηδεία.

Η κόρη μου ήταν δίπλα στο τηλέφωνο. Όταν άκουσε το θάνατο της γιαγιάς, άρχισε να κλαίει και να φωνάζει:

“Όχι, δεν θέλω να πεθάνει η γιαγιά μου! Βοήθα μας Παναγιά μου! Δως μου καλέ μαμά ένα προσευχητάρι να προσευχηθώ!” Με κλάματα έψαχνε τα βιβλία, αλλά δεν έβρισκε εκεί κοντά κανένα. Βρήκε μόνο το πρώτο βιβλίο Θαυμάτων της Παναγίας. Το άνοιξε και άρχισε να επαναλαμβάνει συνέχεια το απολυτίκιο της Παναγίας μπροστά στα εικονίσματα του σπιτιού! Ζητούσε το παιδί με μεγάλη πίστη και δάκρυα να του χαριστεί η αγαπημένη του γιαγιά. Εγώ παρακολουθούσα έκπληκτη, χωρίς να τολμώ να το διακόψω και να του πω πως στο τηλέφωνο μου είχαν πει ότι είχε πια τελειώσει.

Το τηλέφωνο όμως ξαναχτύπησε. Ήταν πάλι η αδελφή μου, η οποία φανερά συγκινημένη μου είπε:

-Ξέρεις η μητέρα συνήλθε, έδειξε σημάδια ζωής και την έβαλαν αμέσως στην εντατική μονάδα για παρακολούθηση!

Η πίστη του μικρού κοριτσιού νίκησε! Η Υπεραγία Θεοτόκος με τις πρεσβείες Της πήρε παράταση ζωής για την γιαγιά, η οποία παρούσα εδώ τα άκουγε αυτά συγκινημένη, με ένα γλυκύτατο βλέμμα και χαμόγελο.

Είχε δίκιο η εγγονούλα της να την αγαπά τόσο…..

---

Πηγή: (Από το βιβλίο ”Παναγία Βαρνάκοβα: Θαύματα της Παναγίας"), Αγάπη εν Χριστώ

Συνεχή θαύματα του Aγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης

Συνεχή θαύματα του Aγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης

Τα θαύματα του αγίου τελειωμό για τους πιστεύοντες δεν έχουν..έχουν γραφεί τόμοι και θα συνεχίζονται να γράφονται όσο υπάρχει ζωή και βάσανα αρρώστιες και προβλήματα..Αναφέρουμε σήμερα στην αναρτησή μας πιο κάτω μια επώνυμη μαρτυρία βρισκοντάς την στο διαδικτυο..από μας δεν είναι διασταυρωμένη αλλα ποιος ο λόγος από την άλλη πλευρά να είναι ψέμα..υπάρχουν αναφορές σε άλλα πολλά γεγονότα για ψεύδη αλλά ποιος ο λόγος για έναν άγιο..

Hταν Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2006 ξημερώματα Δευτέρας, όταν εγώ και η Δέσποινα ολοκληρώναμε τις τελευταίες εργασίες για την ανακαίνηση του σπιτιού μου. Τότε ξαφνικά σ΄ όλο το σπίτι υπήρξε έντονα η μυρωδιά από λιβάνι... και αναρωτηθήκαμε ποιος θα μπορούσε να λιβανίζει τέτοια ώρα;!Τί κι αν βγήκαμε στο μπαλκόνι, τι κι αν έίχε περάσει μια ώρα, η μυρωδιά δυνάμωνε. Έντονο μύρο είχε κατακλείσει όλο το σπίτι! Κοιταχτήκαμε στα μάτια και φύγαμε γρήγορα-γρήγορα φοβισμένοι μη γνωρίζοντας τι συμβαίνει. Όταν σταματήσαμε τις εργασίες και φύγαμε από το σπίτι η έντονη μυρωδιά σταμάτησε. Μετά από τρεις μέρες ένοιωθα απίστευτη εξάντληση και αδιαθεσία. Για πρώτη μου φορά επισκέφθηκα νοσοκομείο. Hταν 22 Νοεμβρίου 2006.Η πρώτη επίσημη διάγνωση των γιατρών ήταν οτι το συκώτι μου είχε σχεδόν καταστραφεί και μόνο από θαύμα θα μπορούσα να ζήσω. Τότε αποκρίθηκα στη Δέσποινα και της είπα: ΅θέλω να με πας κάπου να προσευχηθώ... υπάρχει κάποιο κοντινό μοναστήρι εδώ στην Αθήνα;¨ κι εκείνη μου απάντησε γνωρίζω για το μοναστήρι του Αγίου Κυπριανού στη Φυλή, για κάποιο άλλο μοναστήρι στην Πεντέλη και για τον Άγιο Εφραίμ στη Νέα Μάκρη. Αμέσως της απάντησα θέλω να με πάρεις απο δω και να με πας κατευθείαν εκει, στον Άγιο Εφραίμ! Φύγαμε λαθραία από το νοσοκομείο με την πεταλούδα των ορών στα χέρια μη γνωρίζοντας που ακριβώς πηγαίναμε. Σταματήσαμε στη Λεωρόρο Μαραθώνος σ' ένα βενζινάδικο να ρωτήσουμε μια κύρια που βρίσκεται το μοναστήρι. Εκείνη όμως αντι να μας οδηγήσει σε αυτό, άρχισε να μας λέει πόσο θαυματουργός είναι ο Άγιος Εφραίμ, πόσο γοργουπήκοος ΑΓΙΟΣ ΕΙΝΑΙ και ότι εμφανίζεται με το μύρο του. Τότε κατάλαβα πως δε χρειαζόταν να μου πει που πρέπει να πάω, αλλά ν΄ ακολουθήσω απλά το κάλεσμά του.Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα έξω από τη Μονή. Η Δέσποινα με ρώτησε... ήξερες πού ήταν; Δεν της απάντησα και προχωρήσαμε προς τα μέσα. Σε 10 λεπτά η Μονή θα έκλεινε. Όταν βρέθηκα μπροστά στο σκήνωμα του Αγίου Εφραίμ τα γόνατα μου λύγησαν, ξέσπασα σε απίστευτους λυγμούς κάνοντας όσους πιστούς βρίσκονταν εκεί να με αφήσουν μόνο μου με τον Άγιο. Το παράπονο για τις ασωτίες και τις αμαρτίες της ζωής μου ήταν τεράστιο. Είχα συγκλονιστεί ολόκληρος, ήταν η στιγμή που αλλάξαν όλα μέσα μου. Πίστεψα ότι θα γίνω καλά! Μετά απ¨ αυτό γύρισα στο νοσοκομείο συγκλονισμένος έχοντας πλέον απίστευτη θέληση για ζωή και πίστη. Είχαν όλα πλέον αλλάξει μέσα μου.Από την επόμενη μέρα η εξετάσεις έδειχναν για πρώτη φορά βελτίωση. Μέρα με τη μέρα το συκώτι μου αναπλάθονταν μη μπορώντας οι γιατροί να εξηγήσουν την ανέλπιστη επαναφορά.Μέσα σε δύο εβδομάδες το 80 % κατεστραμμένου ύπατος είχε αναπλαθεί τελείως και ήμουν έτοιμος να γυρίσω στη δουλεία μου. Είχα τάξει στον Άγιο Εφραίμ ότι πριν πάω στο σπίτι μου, θα πήγαινα στο μοναστήρι να τον ευχαριστήσω... όμως δεν πήγα όπως του έιχα υποσχεθεί και γύρισα σπίτ μου. Μετά από τρεις μέρες μπήκα ξανά εκτάκτως στο νοσοκομείο. Η διάγνωση των γιατρών... απλαστική αναιμία. Ο μυελός των οστών δεν παρήγαγε αίμα και θα χρειαζόταν άμεσα μεταμόσχευση.

Μπαίνοντας στην απομόνωση που θα με... φιλοξενούσε για τον επόμενο μήνα γέμησα το χώρο με τις εικόνες του αγαπημένου μου Αγίου. Έσκησα το στρώμα του κρεβατιού μου κι εβαλά μέσα την εικόνα του Αγίου Εφραίμ. Σε καμία απο τις θεραπείες ο αργανισμός δεν ανταποκρίθηκε. Ήταν πλέον πολλοί οι μήνες που είχα να βγω απ΄ το δωμάτιο, την απομόνωση παρα τη θέλησή μου. Ο οργανισμός μέρα με τη μέρα εξασθενούσε, το πνεύμα μου όμως και η πίστη μου μεγάλωνε Ήταν μεσημέρι όταν ακούσαμε φωνές από το διπλανό δωμάτιο. Οι γονείς κάποιου παιδιού φωνάζανε τρωμαγμένοι και οι γιατροί ακουγονταν να τρέχουν πανικόβλητοι... μας φεύγει-μας φέυγει ο μικρός... φωνάζανε. Χάος επικρατούσε έξω απ΄ το δωμάτιό μου. Εγώ κι ο πατέρας μου είπαμε οτι το παιδί στο διπλανό δωμάτιο έφευγε... γύρισα και τον κοίταξα βουρκωμένος, με μάτια κατακόκκινα... Τότε εκείνος αμέσος κατάλαβε και βγήκε έξω. Έβγαλα την εικόνα από το στρώμα μου και προσευχήθηκα... επειδή ξέρω πως Υπάρχεις και πως είσε Εδώ, δείξε Το μου και τώρα! Κάνε καλά το παιδί επι τόπου! Η προσευχή μου και η στιγμή ήταν πολλή βαθιά. Ξέσπασα σε κλάματα. Αμέσως πήρα το μήνυμα... Μου είπε το παιδί είναι ήδη καλά και να ΄ρθει να μ΄ ευχαριστήσει. Άρχισα να χτυπάω την πόρτα για να μ΄ ακούσουν και να τους μεταφέρω το μήνυμα. Αλλά κανείς δε μ΄ ακουγε. Μετά από 2 λεπτά μπήκε πάλι μέσα ο πατέρας μου και του λέω με αγωνία πες στον πατέρα του παιδιού ότι ο γιός του θα ζήσει και θα γίνει πολύ γρήγορα καλά κι ο πατέρας μου μού απάντησε απορρημένος είναι ήδη καλά το παιδί... γιέ μου. Κάτι ανέλπιστο έγινε εκεί έξω... και το παιδί συνήλθε.Οι μήνες περνούσαν και η κατάστασή μου χειροτέρευε.

Η πίστη μου όμως δε λύγιζε, δυνάμωνε ακόμα περισσότερο. Πλέον δε μ΄ ένοιαζε αν θα ζήσω ή θα πεθάνω παρά αν πεθάνω να με πάρει μαζί του, κοντά του, δίπλα του ή αν ζήσω να τον εξυμνώ όπου βρεθώ κι όπου σταθώ. Είχε περάσει κοντά ένας χρόνος όταν μας ανακοινώσαν ότι βρέθηκε συμβατός δώτης απο Αμερική. Ήταν Πέμπτη πρωι. Την Παρασκευή το πρωι θα έφευγε από το 401 για τον Ευαγγελισμό όπου τη Δευτέρα θα γινόταν η μεταμόσχευση. Πέμπτη στις 12 έπεσα σε κώμα Είχε γεμίσει υγρό το κεφάλι, οι πνεύμονες και η καρδιά. Μαζί με το κρεβάτι μου με κατέβασαν στην εντατική. Θα πρέπει να έμεινα αρκετές μέρες. Κάποια στιγμή επανήλθα μη μπορώντας ν΄ ανοίξω τα μάτια, θυμάμαι άκουγα τις πιο γλυκές μελωδίες που έχω ακούσει ποτέ στη ζωή μου... γεμάτο γαλήνη και ηρεμία. Δεν ήξερα που βρισκόμουν, αλλά κατάλαβα ότι βρίσκομαι στην εντατική. Πάνω απ΄ το κεφάλι μου ήταν ο γιατρός μου, ο οποίος έλεγε στον πατέρα μου και την κοπέλα μου, ότι ο Βασίλης ήταν πάρα πολύ γερός οργανισμός, αλλά με υγρό στο κεφάλι, στους πνέυμονες και την καρδιά, με μηδέν αιμοπετάλια και λευκά αιμοφαίρια κανείς δεν έχει στην κατάσταση αυτή από την εντατική. Ο πατέρας μου αρνήθηκε, λέγοντάς του... δεν το ξέρετε καλά τον Βασίλη, έχει υπηρετήσει στις Ειδικές Δυνάμεις, δεν τα παρατάει. Ο γιατρός τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και του ΄πε μακάρι να ΄ταν έτσι, αλλά θα είναι θαύμα αν βγάλει και το αποψινό βράδυ. Βγήκαν έξω. Έμεινε η κοπέλα μου να μου χαϊδεύει το χέρι, κλέγοντας. Ένοιωθα, αλλά δεν μπορούσα ν΄ αντιδράσω. Βγήκε κι αυτή έξω. Ο χώρος κατακλείστηκε από απίστευτο φως, οι μελωδίες δυνάμωσαν. Δεν έβλεπα όνειρο, ήμουν ξύπνιος και έιχα τις αισθήσεις μου. Πανύψηλος, Θεόρατος, Κατάμαυρος με μακριά γένια, τεράστιο καπέλο που άγγιζε σχεδόν το ταβάνι του θαλάμου μπήκε μέσα ο Άγιος Εφράιμ. Δεν πήρε τα μάτια του από πάνω μου, με πλησίασε και το χέρι του έπιασε ολόκληρο το κεφάλι μου.. τα δάχτυλά του ήταν τεράστια. Μου είπε, ΤΩΡΑ ΘΑ Σ΄ ΑΝΑΛΑΒΩ ΕΓΩ!, κι έφυγε όπως μπήκε αργά-αργά.

Την επόμενη μέρα άνοιξα ξανά τα μάτια μου στην απομόνωση. Είχα βγει απ΄ την εντατική. Ήταν όλοι οι συγγενείς μου γύρω μου μαζεμένοι. Μόλις με είδαν να ξυπνάω, άρχισαν ν΄ αγκαλιάζονται και φωνάζανε... Φωναξτε το γιατρό, φωνάξτε το γιατρό! Μπήκε μέσα και μου είπε, εγώ δεν πιστεύω σε θαύματα, ούτε σε Θεό, αλλά εσύ κάποιον Άγιο είχες χθες μαζί σου. Εκείνο το βράδυ εξαφανίστηκαν το υγρό και στους πνεύμονες και στο κεφάλι και στην καρδιά και ο μυελός πλέον παρήγαγε κανονικά όλες τις σειρές του αίματος, σα να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα. Μία εβδομάδα μετά βγήκα απ΄ το νοσοκομείο και αυτή τη φορά πριν πάω σπίτι μου πήγα στο μοναστήρι του Αγίου μου. Στεκόμενος μπροστά στη λάρνακα, τρεις φορές χτύπησε δίπλα μου ένας εκκοφαντικός ήχος λες και ήταν από σκήπτρο ή από μπαστούνι. Είχα ανατριχιάσει ολόκληρος και κλαίγοντας τον ευγνομονούσα. Σήμερα συνεχίζοντας να ζω τη ζωή μου σαν ένας κανονικός, υγιής άνθρωπος πηγαίνω στο μοναστήρι ανελλειπώς καθε βδομάδα να βλέπω τον Πατέρα μου, να Τον τιμώ, να Τον δοξάζω και Τον ευχαριστώ και να Τον ευγνομονώ όπου βρεθώ κι όπου σταθώ! Είναι άπειρες η φορές που μου δείχνεις την παρουσία Σου, όπως και απόψε που μετά απο μήνες αποφάσισα να Σου γράψω, αδικιολογήτως που σε κάθε μου αναφορά στ΄ όνομά Σου τα γράμματα αρνούντουσαν να γίνουν μικρά. Σ΄ ευχαριστώ πολύ... χάριζέ μου την υγεία μου, έχε με γερό και δυνατό και αν Εσύ το θες χάρισέ μου ένα παιδί να του χαρίσω τ΄ όνομά Σου!!!ΣΕ λατρευω.... ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΣΤΡΟΓΙΑΝΝΗΣ

---

Πηγή: Δάκρυα Μετανοίας

Ο παππούς και η γιαγιά μεσα στο σπίτι oikogeneia giagia 01 Εἶναι ἀντικειμενικὰ παραδεκτὸ πὼς ἡ παρουσία τοῦ παπποῦ καὶ τῆς γιαγιᾶς μέσα στὸ σπίτι εἶναι σημαντικὴ καὶ ὠφέλιμη καὶ γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ γιὰ τὰ ἐγγόνια. Μπορεῖ νὰ μὴν μένουν στὴν ἴδια στέγη, ἀλλὰ εἶναι χρέος ἱερὸ ἡ φροντίδα τῶν παιδιῶν πρὸς τοὺς γονεῖς. Εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ἡ τιμὴ καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς τοὺς γονεῖς. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς καυτηριάζει τὴν ἀλλοίωση ποὺ ἐπέφεραν σ’ αὐτὴ τὴν ἐντολὴ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἐπέτρεπαν τὴν ἀδιαφορία πρὸς τοὺς γονεῖς. Ἡ «τρίτη ἡλικία» χρειάζεται στοργὴ καὶ συμπαράσταση∙ εἶναι ἱερὸ καθῆκον τῶν παιδιῶν, καθῆκον ποὺ δὲν ἐπιβάλλεται καὶ ἀπαιτεῖται, ἀλλὰ πηγάζει αὐθόρμητα ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν παιδιῶν πρὸς τοὺς γονεῖς. Ἡ ἐκπλήρωση τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ καθήκοντος ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ὑποδομὴ καὶ παράδοση τῶν κοινωνιῶν καὶ τῶν παιδιῶν.

Ο παππούς και η γιαγιά μεσα στο σπίτι

Εἶναι ἀντικειμενικὰ παραδεκτὸ πὼς ἡ παρουσία τοῦ παπποῦ καὶ τῆς γιαγιᾶς μέσα στὸ σπίτι εἶναι σημαντικὴ καὶ ὠφέλιμη καὶ γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ γιὰ τὰ ἐγγόνια. Μπορεῖ νὰ μὴν μένουν στὴν ἴδια στέγη, ἀλλὰ εἶναι χρέος ἱερὸ ἡ φροντίδα τῶν παιδιῶν πρὸς τοὺς γονεῖς. Εἶναι ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ ἡ τιμὴ καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς τοὺς γονεῖς. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς καυτηριάζει τὴν ἀλλοίωση ποὺ ἐπέφεραν σ’ αὐτὴ τὴν ἐντολὴ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ ἐπέτρεπαν τὴν ἀδιαφορία πρὸς τοὺς γονεῖς. Ἡ «τρίτη ἡλικία» χρειάζεται στοργὴ καὶ συμπαράσταση∙ εἶναι ἱερὸ καθῆκον τῶν παιδιῶν, καθῆκον ποὺ δὲν ἐπιβάλλεται καὶ ἀπαιτεῖται, ἀλλὰ πηγάζει αὐθόρμητα ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν παιδιῶν πρὸς τοὺς γονεῖς. Ἡ ἐκπλήρωση τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ καθήκοντος ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ὑποδομὴ καὶ παράδοση τῶν κοινωνιῶν καὶ τῶν παιδιῶν. 


Στὶς παλιότερες ἐποχὲς ὁ σεβασμός, ἡ τιμή, ἡ στοργὴ καὶ ἡ φροντίδα γιὰ τοὺς γονεῖς ἦταν αὐτονόητα. Οἱ γονεῖς ἦταν τὰ ἱερὰ κειμήλια ποὺ ἄξιζαν κάθε τιμὴ καὶ σεβασμό. Ἀργότερα κηρύγματα καὶ συνθήματα αὐτονομίας ἐπηρρέασαν τοὺς νέους καὶ θεώρησαν τοὺς γονεῖς ἐμπόδιο στὴν πορεία τῆς ζωῆς τους μὲ ἀρνητικὴ συνέπεια τὴν ἐπίδειξη ἀδιαφορίας πρὸς αὐτούς. Εἶναι γνωστὰ τὰ ἀποτελέσματα τῆς τακτικῆς αὐτῆς καὶ γιὰ τοὺς γέροντες γονεῖς καὶ γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ γιὰ τὰ ἐγγόνια. Σὲ οἰκογένειες ὅμως μὲ χριστιανικὲς ἀρχὲς καὶ ἀξίες τέτοιες πρακτικὲς δὲν ταιριάζουν. Ἡ φροντίδα καὶ ὁ σεβασμὸς πρὸς τοὺς γέροντες γονεῖς εἶναι ἱερὸ καθῆκον. Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει σχετικά: «Σφόδρα ὁ Θεὸς βούλεται τοὺς τεκόντας τιμᾶσθαι παρὰ τῶν τεχθέντων» (1) ,(ὁ Θεὸς θέλει πάρα πολὺ νὰ τιμῶνται οἱ γονεῖς ἀπὸ τὰ τέκνα). Καὶ συνεχίζει ὁ ἱερὸς πατήρ: «Αὐτὸς (ὁ Κύριος) παρατίθεται τὴν μητέρα αὐτοῦ τῷ μαθητῇ, παιδεύων ἡμᾶς μέχρι ἐσχάτης ἀναπνοῆς πᾶσαν ποιεῖσθαι ἐπιμέλειαν τῶν γεγεννηκότων» (2) ,(Αὐτὸς (ὁ Κύριος) ἀναθέτει τὴν μητέρα του εἰς τὸν μαθητὴν του, διδάσκων ἡμᾶς ὅτι πρέπει μέχρι τὴν τελευταίαν πνοὴν νὰ καταβάλλωμεν κάθε φροντίδα διὰ τοὺς γονεῖς μας). 

Γιὰ τόν σεβασμὸ τῶν τέκνων πρὸς τοὺς γονεῖς γράφει καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος «ἔχει μεγάλη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅποιος κοιτάζει τοὺς γονεῖς του. Μοῦ εἶπε μιὰ μέρα ἕνας νεαρὸς οἰκογενειάρχης «Γέροντα, σκέφτομαι στὸ σπίτι ποὺ θὰ χτίσω, νὰ κάνω στὸν κάτω ὄροφο δύο διαμερισματάκια γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ τὰ πεθερικὰ μου». Πόσο μὲ συγκίνησε! Πόσες εὐχὲς τοῦ ἔδωσα!» (3) . Ἀντίθετα, «ὅσοι δὲ νιώθουν αὐτὸ τὸ χρέος πρὸς τοὺς γονεῖς τους, θὰ κριθοῦν ἀπὸ τὸν Θεὸ ὡς  ἄδικοι καὶ ἀχάριστοι» (4) . Ἡ συνύπαρξη, συνοδοιπορεία τῶν παππούδων, παιδιῶν καὶ ἐγγονῶν ἔχει πρῶτα καὶ κύρια τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ πολλὲς ἄλλες καὶ ποικίλες ὠφέλειες. Ὁ παπποὺς καὶ ἡ γιαγιά εἶναι φορεῖς τῆς πολιτιστικῆς καὶ ἱστορικῆς παράδοσης. Αὐτοί, ὡς πιστοὶ θεματοφύλακες, διαθέτουν τὸν χρόνο καὶ τὴ διάθεση νὰ μάθουν στὰ ἐγγόνια τους τὶς ρίζες τῆς οἰκογένειας, τὶς ἄρχὲς καὶ τὶς παραδόσεις τοῦ τόπου, τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα, τὶς ἱστορίες καὶ τὰ παραμύθια. Καὶ ἔτσι νὰ ὑπάρχει μία ὁμαλή, φυσιολογικὴ συνέχεια τῶν γενεῶν, δεμένη μὲ τὶς πνευματικὲς ρίζες, «ἔχουν περισσότερο χρόνο νὰ διηγοῦνται ἱστορίες ἀπὸ τὸ παρελθὸν καὶ νὰ βοηθήσουν τὰ ἐγγονάκια νὰ δημιουργήσουν μιὰ αἴσθηση τῆς οἰκογενειακῆς τους ταυτότητας καὶ παράδοσης». Τονίζεται συνήθως ἡ ἀναγκαιότητα τῆς παρουσίας τους στὸ σπίτι γιὰ τὴ φύλαξη καὶ φροντίδα τῶν μικρῶν παιδιῶν – ἐγγονῶν, ὅμως εἶναι ἐξίσου μεγάλη καὶ ἡ προσφορὰ τους στὴν ἀγωγὴ καὶ διάπλαση τοῦ χαρακτήρα τους. Μὲ τὴν ἁγία τους ζωὴ καὶ τὸ φωτεινὸ παράδειγμά τους τὰ ὁδηγοῦν στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπ. Παῦλος μνημονεύει καὶ τονίζει τὴν ἀγάπη τῆς γιαγιᾶς τοῦ Ἀπ. Τιμοθέου, Λωΐδας καὶ τῆς μητέρας του Εὐνίκης (5) χάρη στὶς ὁποῖες διδάχθηκε «ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα»(6) . Ὁ Μέγας Βασίλειος μνημονεύοντας τὴ γιαγιὰ του γράφει: «Μακρίναν λέγω τὴν περιβόητον παρ’ ἧς ἐδιδάχθημεν τὰ τοῦ μακαριωτάτου Γρηγορίου ρήματα»(7) . Ἡ γιαγιὰ Μακρίνα μετάγγισε πνεῦμα ζωῆς στὰ ἐγγόνια της. Μετέδωσε τὴν ἐμπειρία ποὺ ἄντλησε ἀπ’ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Νεοκαισαρείας τὸν θαυματουργό (8). Τὸ σημαντικὸ καὶ σπουδαῖο ρόλο τῆς γιαγιᾶς Μακρίνας τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καὶ τὴ σχέση της μὲ τὰ ἔγγόνια της παρουσιάζει πολὺ ὅμορφα ὁ μακαριστὸς καθηγητὴς Στ. Παπαδόπουλος: «Ἡ Μακρίνα, ἡ γιαγιὰ δηλαδὴ τοῦ Μ. Βασιλείου, ἦταν ἡ μεγάλη μορφὴ ποὺ ἐπηρρέασε καὶ κυριολεκτικὰ διαμόρφωσε τρεῖς γενεὲς στὴν οἰκογένεια… Ἡ διδασκαλία καὶ ἡ θεολογία τῆς γερόντισσας Μακρίνας ἦταν οἱ μνῆμες, ἱστορίες τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τοῦ Πόντου, ἀγῶνες καὶ κακουχίες γιὰ τὴν πίστη… Ἡ διδαχὴ τῆς γερόντισσας… κάτι σὰν πυξίδα, σὰν δείκτης ἀληθείας, κάτι σὰν αἴτιο ἱσορροπίας»(9) . Οἱ οἰκογένειες ποὺ ἔχουν στὸ σπίτι τὸν παπποῦ καὶ τὴ γιαγιὰ ἔχουν μιὰ ἱεραρχικὴ δομὴ (παπποὺς – πατέρας – γιός). Ὅταν λείπει αὐτὴ ἡ ἱεραρχικὴ δομὴ δὲν κατορθώνουν, συνήθως, νὰ συνεννοηθοῦν πατέρας καὶ γιός, μάννα καὶ κόρη καὶ ἔτσι παρατηρεῖται τὸ λεγόμενο «χάσμα τῶν γενεῶν». 

Ἡ διακριτικὴ παρουσία τους μέσα στὴν οἰκογένεια ἀποπνέει μιὰ εὐχάριστη αἴσθηση ἐλευθερίας γιὰ τὰ παιδιά. Ἀβίαστα καὶ ἀπαλὰ μεταδίδουν στὰ ἐγγονάκια τους πολύτιμες ἀξίες ἀπὸ μιὰ ἄλλη ἐποχή, ἱστορίες καὶ ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸ παρελθόν, τὶς ὁποῖες τὰ μικρὰ παιδιὰ σὰν διψασμένη γῆ μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον ἀκοῦνε καὶ ἀποθηκεύουν στὶς ἄδολες καρδούλες τους, ὡς θησαυροὺς ἠθικῶν, θ ρ η σ κ ε υ τ ι κ ῶ ν , ἱστορικῶν καὶ πολιτισμικῶν ἀξιῶν. Ψυχολόγοι καὶ παιδαγωγοὶ καὶ οἰκογενειακοὶ σύμβουλοι τονίζουν πὼς τὰ παιδιὰ ἔχουν ἀνάγκη τοὺς παπποῦδες, σχεδόν, ὅσο καὶ τοὺς γονεῖς τους, γιατὶ ζοῦν καὶ ἔχουν ἐμπειρίες μαζὶ τους ἀσύγκριτες, οἱ ὁποῖες μένουν στὴν ψυχὴ τους ἀνεξίτηλες. Ἀσφαλῶς ὁ ρόλος τους πρὸς τὰ ἐγγονάκια εἶναι διαφορετικός, γι’ αὐτὸ κι ἐκεῖνα ἀπολαμβάνουν τὶς στιγμὲς μαζὶ τους, τὴν ἀγάπη τους, τὴν ἀνεκτικότητα, τὴν λιγότερο αὐστηρὴ στάση, τὰ παιχνίδια καὶ τὰ χατίρια, τὴν ὑποστήριξη καὶ κατανόηση, τὴ λιγότερη πειθαρχία, τὶς λιχουδιὲς ποὺ δίνονται χωρὶς περιορισμούς. Ὅλα αὐτὰ δημιουργοῦν μιὰ χαλαρὴ στάση καὶ ἄνετη ἀτμόσφαιρα ποὺ τὴ χαίρονται καὶ τὰ παιδιὰ καὶ οἱ παπποῦδες. Ὅμως πολλὲς φορὲς οἱ γονεῖς ἐκφράζουν τὰ παράπονά τους γιὰ τὴ στάση τῶν παιδιῶν τους καὶ τὰ ἀνάμικτα μηνύματα ποὺ δέχονται ἀπὸ τὴ σχέση τους μὲ τοὺς παπποῦδες. Γιατὶ εἶναι ἀλήθεια πὼς ἡ ὑπερβολικὴ ἀγάπη τους κάνει νὰ ἀκολουθοῦν μιὰ διαφορετική, πολλὲς φορές, τακτικὴ καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὴ δικὴ τους ἀγωγὴ ποὺ δὲν εἶναι ὠφέλιμη καὶ πρὸ παντὸς εἶναι ἀντίθετη μ’ ἐκείνη τῶν γονιῶν τους. Αὐτὸ γίνεται γιατὶ ἵσως δὲν μποροῦν νὰ δεχθοῦν ὅτι τὸν πρῶτο λόγο γιὰ τὴν ἀνατροφὴ καὶ ἀγωγὴ τῶν ἐγγονῶν ἔχουν οἱ γονεῖς τους. Ἔτσι αὐτὴ ἡ στάση καὶ συμπεριφορὰ δημιουργεῖ προβλήματα σοβαρὰ τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀρνητικὲς συνέπειες καὶ γιὰ τοὺς γονεῖς καὶ γιὰ τὰ ἐγγόνια.
Ἐδῶ χρειάζεται νὰ βρεθεῖ ἡ χρυσὴ τομή, νὰ ὑπάρχει κοινὴ γραμμὴ ἀπὸ γονεῖς καὶ παπποῦδες γιὰ νὰ παίρνουν τὰ παιδιὰ ξεκάθαρα μηνύματα. Οἱ γονεῖς νὰ δοῦν μὲ κατανόηση τὸ θέμα καὶ μὲ ἀγάπη καὶ σεβασμὸ νὰ τοὺς βοηθήσουν νὰ ἀντιληφθοῦν τὸν ρόλο τους καὶ τὰ ὅριά τους, ὅσον ἀφορᾶ τὴν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν, ἀλλὰ καὶ τὴν παρέμβασή τους στὴ λειτουργία καὶ πορεία τῆς οἰκογένειάς τους. Οἱ παπποῦδες πρέπει νὰ γνωρίζουν καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν ὅτι ἡ παρουσία τους στὴν οἰκογένεια τῶν παιδιῶν τους πρέπει νὰ εἶναι διακριτικὴ καὶ προσεγμένη, ὥστε νὰ διαφυλαχθεῖ ἡ ἑνότητα τοῦ ζευγαριοῦ καὶ ἡ ὁμαλὴ συνέχεια τῆς οἰκογένειας. Τότε ἡ σχέση γονιῶν, παππούδων καὶ παιδιῶν θὰ εἶναι ἁρμονικὴ καὶ θὰ διατηρεῖται ἡ ἰσορροπία. Ὁ παπποῦς καὶ ἡ γιαγιὰ θὰ ἀντιδροῦν πιὸ ἤρεμα καὶ πιὸ σοφά∙ δὲν θὰ κάνουν κριτικὴ τῶν παιδιῶν τους, εἰδικὰ μπροστὰ στὰ ἐγγόνια, γιατὶ ἔτσι ἀκυρώνουν τὸν ρόλο τοῦ γονιοῦ. Οἱ γονεῖς μὲ τὴ σειρὰ τους θὰ συμπεριφέρονται μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ ἀγάπη καὶ τὶς τυχὸν ἀστοχίες τῶν παππούδων θὰ τὶς βλέπουν μὲ κατανόηση καὶ μὲ τρόπο καλὸ καὶ μὲ συζήτηση θὰ ὑπενθυμίζουν τὰ ὅρια καὶ τὸν ρόλο τους. Ἔτσι θὰ δημιουργεῖται θετικὸ κλίμα θαυμαστῆς συνεργασίας καὶ θὰ ἀποφεύγονται προβλήματα καὶ καταστάσεις ποὺ σίγουρα θέτουν σὲ σοβαρὸ κίνδυνο τὴν εὔρρυθμη λειτουργία τῆς οἰκογένειας. Μιὰ τέτοια καλὴ ἐπικοινωνία καὶ συνεργασία μόνον ὀφέλη θὰ ἔχει, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι ἀνεκτίμητα σὲ προσωπικό, οἰκογενειακὸ καὶ κοινωνικὸ ἐπίπεδο. Ἔχει ὑποστηριχθεῖ καὶ ἀπὸ ἀνθρωπολογικές, ψυχολογικὲς καὶ κοινωνικὲς μελέτες, πὼς ὅταν σὲ μιὰ οἰκογένεια συμμετέχουν πρόσωπα ἀπὸ τρεῖς ἤ καὶ τέσσερις καμμιὰ φορὰ γενιές, «ἐφόσον βέβαια οἱ σχέσεις μεταξὺ τῶν μελῶν εἶναι ὁμαλὲς καὶ ἀλληλοσυμπληρωματικές», οἱ ἐπιδράσεις εἶναι θετικές. «Τὰ παιδιὰ θὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ ἀντλήσουν γνώσεις καὶ ἐμπειρίες ἀπὸ διαφορετικὲς γενιές, νὰ αἰσθανθοῦν λιγότερο ἀπομονωμένα, νὰ ἀναπτύξουν περισσότερες στενὲς συναισθηματικὲς ἐπαφὲς ποὺ θὰ ἐμπλουτήσουν τὸν ψυχικὸ τους κόσμο». Θὰ ἔχουν ἔτσι ἕναν ὁλόκληρο θησαυρὸ γιὰ νὰ κληροδοτήσουν στὰ παιδιὰ καὶ στὰ ἐγγόνια τους. 

Τὰ τελευταῖα χρόνια δυστυχῶς καὶ στὴ χώρα μας τὴν Ὀρθόδοξη μὲ τὴν ἐπικράτηση τῆς λεγόμενης πυρηνικῆς οἰκογένειας καὶ τὴν αὐτονόμιση τῶν νέων ζευγαριῶν ἡ τρίτη ἡλικία, ὁ παπποῦς καὶ ἡ γιαγιά, ἀπουσιάζει ἀπὸ τὸ σπίτι. Παλιότερα γερνοῦσαν καὶ πέθαιναν στὸ σπίτι ποὺ μεγάλωσαν τὰ παιδιὰ τους, τριγυρισμένοι ἀπὸ τὰ παιδιὰ τους μέσα σὲ μιὰ ζεστὴ πατριαρχικὴ οἰκογένεια ποὺ τὰ παιδιὰ ζοῦσαν μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς. Σήμερα κάθε οἰκογένεια ζεῖ στὸ δικὸ της σπίτι ποὺ βρίσκεται μακριὰ ἀπὸ τὸ πατρικό. Ἡ ἀπουσία τους ἀπὸ τὴν οἰκογένεια μείωσε τὸν σεβασμὸ τῶν παιδιῶν πρὸς τοὺς γέροντες. Ἡ σύγχρονη γενιὰ δὲν γνωρίζει ἀπὸ κοντὰ τὴν τρίτη ἡλικία∙ τὴ βλέπει μόνο στὸν δρόμο καὶ στὰ Ἱδρύματα, ὡς μιὰ «ἄχρηστη γενεά» γι’ αὐτό, «ὑποτιμήθηκε ὁ ρόλος τοῦ παπποῦ καὶ τῆς γιαγιᾶς καὶ ἡ συνδρομὴ τῆς εὐρύτερης οἰκογένειας». Εἶναι καιρὸς νὰ συνειδητοποιήσουμε αὐτό ποὺ μᾶς ἐπιτάσσει ἡ Ἑλληνορθόδοξη κουλτούρα μας, νὰ γυρίσουμε στὶς πνευματικὲς μας ρίζες. Νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὴν πορεία μας, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ βροῦμε τὴν οἰκογενειακὴ ἰσορροπία καὶ γαλήνη. Γιὰ νὰ γίνει τὸ σπίτι μας ζεστὸ καὶ χαρούμενο, ὅπου ὅλοι θ’ ἀναπαύονται καὶ θὰ γεύονται τοὺς καρποὺς τῆς «κατ’ οἴκον» Ἐκκλησίας. Μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν σύνδεση μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ μυστηριακὴ ζωὴ ἡ οἰκογενειακὴ ἑστία θὰ γίνεται ἐργαστήριο ἁγιότητος μὲ βασικὸ στόχο καὶ σκοπὸ τὴ θέωση, τὸν ἁγιασμό.

1. Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Ε. Π. Ε., 8, , Ἐκδ. Γρηγό- ριος Παλαμᾶς, Θεσσαλονίκη 1983, 72 -76.
2. Ὅπ. π. ΠΕ, Ε. Π. Ε., 14, 668 – 670.
3. Γ. Παϊσίου Λόγοι, Δ΄, Οἰκογενειακὴ ζωή, Σου- ρωτὴ Θεσσαλονίκης, 2002, σσ. 141 – 142.
4. Ὅπ. π. , σσ. 140.
5. Β΄ Τιμ. 1, 3 – 5.
6. Β΄ Τιμ. 3, 15.
7. Μ. Βασιλείου, Ε. Π. Ε., 3, Ἐπιστολὴ 214, Ἐκδ. Γρηγόριος Παλαμᾶς, Θεσσαλονίκη 1973, σσ. 170.
8. Στυλιανοῦ Γ. Παπαδόπουλου, Ἡ ζωὴ ἑνὸς Με- γάλου, Ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας, Ἀθήνα 1988, σσ. 22 – 24 καί π. Βασιλείου Καλλιακμάνη, ἐφ. Μακεδονίας τῆς Θεσ/νίκης, 31 Ὀκτ. 2013,
9. Στ. Γ. Παπαδόπουλου, ὅπ. π.

---

Πηγή: Ενωμένη Ρωμηοσύνη, Τράπεζα Ιδεων

Γεννηθήτω τό θέλημά Σου … Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης Φιλάνθρωπε Κύριε, δεν λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο! Εγώ, πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου. Το ιλαρό και πράο βλέμμα σου έθελξε την ψυχή μου. Τί να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω; Συ δίνεις τη χάρη σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά μου από αγάπη, και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη.Η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι’ αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά σου… Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα. Συ με έπλασες, Συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα, Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή σου. Αμήν Πηγή: Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

Γεννηθήτω τό θέλημά Σου …

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
  

Φιλάνθρωπε Κύριε, δεν λησμόνησες τον αμαρτωλό δούλο σου, αλλά γεμάτος έλεος με είδες από τη δόξα σου και μου εμφανίστηκες με ακατάληπτο τρόπο! Εγώ, πάντοτε σε προσέβαλλα και σε λυπούσα. Συ όμως, Κύριε, για τη μικρή μου μετάνοια μου έδωσες να γνωρίσω τη μεγάλη σου αγάπη και την άμετρη αγαθότητά σου. Το ιλαρό και πράο βλέμμα σου έθελξε την ψυχή μου. Τί να σου ανταποδώσω, Κύριε, ή ποιόν αίνο να Σου προσφέρω; Συ δίνεις τη χάρη σου, για να καίγεται αδιάλειπτα η καρδιά μου από αγάπη, και δεν βρίσκει πια ανάπαυση ούτε νύχτα ούτε μέρα από τη θεϊκή αγάπη.Η θύμησή σου θερμαίνει την ψυχή μου, που τίποτε στη γη δεν την αναπαύει εκτός από Σένα. Γι’ αυτό με δάκρυα Σε ζητώ, και πάλι ποθεί ο νους μου τη γλυκύτητά σου… Κύριε, δώσε μου να αγαπώ μόνον Εσένα. Συ με έπλασες, Συ με φώτισες με το άγιο Βάπτισμα, Συ συγχωρείς τα αμαρτήματά μου και μου δίνεις τη χάρη να κοινωνώ το τίμιο Σώμα και Αίμα σου. Δώσε μου τη δύναμη να μένω πάντα κοντά σου. Κύριε, δώσε μου τη μετάνοια του Αδάμ και την άγια ταπείνωσή σου.

Αμήν

Πηγή: Κύριος Ἰησοῦς Χριστός-Ὑπεραγία Θεοτόκος

Ἅγιος Δημήτριος Κουβαρὰ: Παρακλητικός Κανών στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελ...

Ἅγιος Δημήτριος Κουβαρὰ: Παρακλητικός Κανών στους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελ...: Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν. Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξ...

Το διάταγμα των Μεδιολάνων και ο Μέγας Κωνσταντίνος

Το διάταγμα των Μεδιολάνων και ο Μέγας Κωνσταντίνος

«Ό, τι καλό και δίκαιο παρμένο από το Ευαγγέλιο»

«...Ό, τι καλόν και δίκαιον υπάρχει σήμερον εις τας ολονέν και περισσότερον εκκοσμικευμένας πολιτείας και κοινωνίας είναι παρμένον από το Ευαγγέλιον και την Εκκλησίαν. Τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα δια τα οποία οι πάντες δήθεν εργάζονται λαοί και έθνη, κοινωνίαι, άνθρωποι, αδελφοί- τα οποία συνήθως βιούνται ατυχώς εμπειρικώς δια του αντιευαγγελικού και αντιχριστιανικού  πλέγματος «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και «οδόντα αντί οδόντος» , αποτελούν αξίας της Εκκλησίας, αξίας τας οποίας ο δίκαιος Άναξ, ο Μέγας Κωνσταντίνος, ενεφύτευσεν εις την διοίκησιν και την δομήν του κράτους του, διότι διείδε και προείδεν ότι μόνον ούτω θα ηδύνατο τούτο να προκόψει και να διατηρηθεί συνημμένον και ειρηνικόν.

Τας ιδίας αυτάς αξίας παρέλαβεν εν τη ουσία και ο σημερινός κόσμος, με την διαφοράν ότι ήλλαξεν απλώς τους τίτλους και ότι ο «άνθρωπος» διακηρύττει πλέον επισήμως «ότι δεν πιστεύει εις τον Θεόν» και ότι «η εποχή του Χριστιανισμού έχει ήδη παρέλθει»!

Όμως, παρά τας «κραυγάς ταύτας» , ο Χριστιανισμός, η Αλήθεια, όχι μόνον δεν έχει παρέλθει, αλλά οσημέραι ανδρούται, δυναμούται και ωριμάζει, επιβεβαιωμένου καθημερινώς του Παυλικού λόγου «ου δε επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις, ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τω θανάτω, ούτω και η χάρις βασιλεύσει δια δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον δια Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών» (Ρωμ. 5, 20-21).

Οι σύγχρονοι πολιτειακοί θεσμοί παρά τας συχνάκις κινδυνώδεις μεταρρυθμίσεις, αι οποίαι ενίοτε δυναμιτίζουν και αυτά τα  θεμέλια της κοινωνίας, ως η παρατηρουμένη έλλειψις σεβασμού προς τον ιερόν θεσμόν της οικογένειας, η νομική αναγνώρισις και θεσμοθέτησης σοβαρών και θανασίμων αμαρτιών και μη φυσιολογικών καταστάσεων, είναι βαθέως εμπεποτισμένοι, οι πολιτειακοί θεσμοί ούτοι, υπό του Ευαγγελίου του Χριστού και υπό του αίματος των Μαρτύρων της Εκκλησίας.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος «έβαψε» βαθέως το κράτος του με την βαφήν του Χριστού, ώστε να μη είναι δυνατόν να εξαλειφθεί με την πάροδον των αιώνων». 

Οικουμενικός Πατριάρχης  ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Πηγή: Ι. Ν. Αγ.Βαρβάρας

«Τοις πάσι τα πάντα...» Κύριε Ιησού Χριστέ , ένα πόθο στην καρδιά έχει ο καθένας ... Εσύ γνωρίζεις ακόμα κι΄ από μας τους ίδιους τι πραγματικά διψά η ψυχή μας ... Γι΄ αυτό Κύριε απόψε μ΄ αυτή την προσευχή ας αποχαιρετήσω τη μέρα μου : Κύριε γενού τοις «πάσι τα πάντα»... Ό,τι έχει ανάγκη ο καθένας ... Εσύ ξέρεις Χριστέ μου ... Αμήν ! Πηγή: Οδεύοντας...

«Τοις πάσι τα πάντα...»

Κύριε Ιησού Χριστέ ,

ένα πόθο στην καρδιά έχει ο καθένας ...

Εσύ γνωρίζεις ακόμα κι΄ από μας τους ίδιους

τι πραγματικά διψά η ψυχή μας ...

Γι΄ αυτό Κύριε απόψε μ΄ αυτή την προσευχή

ας αποχαιρετήσω τη μέρα μου :

Κύριε γενού τοις «πάσι τα πάντα»...

Ό,τι έχει ανάγκη ο καθένας ...

Εσύ ξέρεις Χριστέ μου ...

Αμήν !

Πηγή: Οδεύοντας...

Κυριακή τοῦ Παραλύτου 22 Μαΐου 2016 (Ἰωάν. ε΄ 1-15) Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀδελφοί μου, «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» βροντοφωνάζει ὁ ἄνθρωπος ὁ παραλυτικός, ὁ πρωταγωνιστὴς στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε. Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ τὸ πικρὸ παράπονο τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸν συνάνθρωπό του. Ἀποτελεῖ τὴν κραυγὴ τῆς ἀπογνώσεως τοῦ πάσχοντος, τοῦ θλιβομένου, τοῦ περιφρονημένου, τοῦ ἀδυνάτου, τοῦ ξένου, τοῦ ἀρρώστου συνανθρώπου μας καὶ στὴν ἐποχή μας.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 22 ΜΑΪΟΥ

Κυριακή τοῦ Παραλύτου

22 Μαΐου 2016

(Ἰωάν. ε΄ 1-15)

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ἀδελφοί μου, «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» βροντοφωνάζει ὁ ἄνθρωπος ὁ παραλυτικός, ὁ πρωταγωνιστὴς στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε. Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ τὸ πικρὸ παράπονο τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸν συνάνθρωπό του. Ἀποτελεῖ τὴν κραυγὴ τῆς ἀπογνώσεως τοῦ πάσχοντος, τοῦ θλιβομένου, τοῦ περιφρονημένου, τοῦ ἀδυνάτου, τοῦ ξένου, τοῦ ἀρρώστου συνανθρώπου μας καὶ στὴν ἐποχή μας.

Ὁ παράλυτος ζητεῖ συναντιλήπτορα τῆς ἀνάγκης του, τῆς ἀσθενείας του βοηθό, σύντροφο καὶ συνοδοιπόρο στὴν πορεία του γιὰ τὴν ἴαση. Τὰ τριάντα ὀκτὼ χρόνια τῆς ἀσθενείας του εἶναι μία μακρὰ περίοδος τραγικῆς θλίψεως καὶ ὀδύνης. Βέβαια στὴν Κολυμβήθρα «κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων», ποὺ καὶ αὐτοὶ περίμεναν τὴν κάθοδο τοῦ ἀγγέλου, γιὰ νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὴν ἀρρώστιά τους. Ἀλλὰ αὐτὸς βίωνε τὴν δική του πικρὴ ἐμπειρία. Ὅμως «Ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα, ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρᾳ…».

Ὁ «Μεγάλης Βουλῆς ἄγγελος», θεράπευσε τὸν κατάκοιτο ποὺ ὑπέφερε τριάντα ὀκτὼ χρόνια. Τότε ποὺ δὲν εἶχε ἄνθρωπο, ἦλθε ὁ Θεάνθρωπος. Τότε ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ μπεῖ στὴν κολυμβήθρα μετὰ τὴν κάθοδο τοῦ ἀγγέλου καὶ τὴν «ταραχὴ τοῦ ὕδατος» συναντήθηκε μὲ τὸν Κύριο τῶν ἀγγέλων. Καὶ ὁ Κύριος τὸν ἄμειψε γιὰ τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐλπίδα του. Ἀλήθεια πόση πίστη καὶ δύναμη ψυχῆς χρειάζεται, γιὰ νὰ μείνει ἐκεῖ τόσα πολλὰ χρόνια! Τὸ κρεβάτι του εἶχε γίνει τύμβος καὶ τάφος· εἶχεν «ἰατροῖς καταναλώσει τὸν ἅπαντα βίον του καὶ ἐλέους τυχεῖν οὐκ ἠξιώθη»· καὶ τώρα ἀκούει «ἆρόν σου τὸν κράββατον καὶ περιπάτει».

Ὅταν, ἀγαπητοί μου, οἱ συνάνθρωποί μας δὲν πλησιάζουν νὰ μᾶς βοηθήσουν, ὅταν τὰ πάντα γύρω μας εἶναι ἔρημα, ἄφιλα, ἄδικα, σκληρά, ἀπάνθρωπα, τότε καταφθάνει ὁ Θεάνθρωπος, γιὰ νὰ παρηγορήσει, γιατρεύσει καὶ συντροφεύσει· καὶ τότε ἂς θυμηθοῦμε τὸν ποιητή: «Ὅταν εἶσαι σὺ κοντά μου, πές μου τί νὰ φοβηθῶ;».

«Ἆρόν σου τὸ κράββατον καὶ περιπάτει» εἶπε ὁ Χριστὸς πρὸς τὸν παράλυτο καὶ ἀμέσως τὰ παράλυτα νεῦρα καὶ τὰ ἀχρηστευμένα γόνατα ἴσχυσαν, ἐνδυναμώθηκαν καὶ τὸ σῶμα ἠγέρθη, ὁ ἴδιος δὲ εὐθυτενής, εὐκίνητος, πλήρης ζωῆς καὶ χάριτος, κουβαλῶντας τὸ κρεβάτι του περπατάει.

Περπατάει καὶ κατευθύνει τὰ πόδια του μὲ σταθερὸ βῆμα, ὄχι πλέον στοὺς δρόμους ποὺ ἤξερε καὶ συνήθως περπατοῦσε. Ὄχι· γιατί αὐτοὶ οἱ δρόμοι τὸν ἔκαμαν παράλυτο καὶ τὸν κράτησαν τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια νεκρὸ καὶ ἄταφο.

Τώρα, ἀδελφοί μου, χαράσσει νέους δρόμους καὶ ἀνοίγεται σὲ δρόμους χάριτος, ζωῆς καὶ ὑγείας, γιατί ὑπακούει στὸν Χριστὸ ποὺ τοῦ εἶπε· «ἴδε ὑγιειὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν τί σοι γένηται» καὶ ἀφήνει νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι ἡ προσωπικὴ ἁμαρτία ἔχει συνέπεια τὴν παραλυσία.

«Ἀπὸ τῶν πολλῶν μου ἁμαρτῶν ἀσθενεῖ τὸ σῶμα» ψάλλουμε. Βαθύτατη εἶναι ἡ σχέση ἁμαρτίας καὶ σωματικῆς καὶ ψυχικῆς ἀσθενείας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς πρὶν θεραπεύσει ἕνα ἁμαρτωλὸ μὲ τὴν μετάνοια, ταράσσει τὴν συνείδησή του μὲ τὶς τύψεις καὶ ὕστερα προσφέρει τὴν ἴαση καὶ τὴν λύτρωση.

Ἀδελφοί μου, Βηθεσδᾶ σημαίνει «σπίτι ἐλέους»· καὶ σπίτι ἐλέους, Βηθεσδᾶ σήμερα εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας· οἶκος χάριτος, ἐλέους, ψυχικῆς ὑγείας καὶ σωτηρίας. Ἐδῶ μᾶς περιμένει ὁ Χριστός, ὅπου μὲ τὰ νάματα τῆς Χάριτός Του καὶ διὰ τῶν μυστηρίων Του θὰ μᾶς ἀπολούσει, θὰ μᾶς καθαρίσει, θὰ μᾶς χαριτώσει, θὰ μᾶς δικαιώσει καὶ θὰ μᾶς καταστήσει ὑγιεῖς καὶ καθαρούς. Ἂς προσέλθουμε πρὸς Αὐτόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ὑπόσχεται τὴν πλήρη κάθαρση καὶ τὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ὑγεία ὁμολογοῦντες ὅτι· Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ἀληθῶς ἀνέστη!

ΠΗΓΗ  simantrochios.gr

Πιστεύω, Κύριε και Θεέ μου Ω Κύριε και Θεέ μου. Αναγνώρισα τον Κύριο μου Αναγνώρισα τον αλιέα και φύλακά μου Αναγνώρισα το βασιλιά και Κυριο μου. Ω Κύριε μου και Θεέ μου. Πιστεύω Κύριε στην οικονομία Σου Πιστεύω στην συγκατάβασή Σου Πιστεύω στην ανάληψη από μέρους σου της φροντίδας μου Πιστεύω στον προσκυνητό Σου σταυρό Πιστεύω στα παθήματα της σάρκας Σου Πιστεύω στον τριήμερο θάνατό Σου Πιστεύω στην Ανάστασή Σου. Λοιπόν δεν έχω πια περιέργεια. Πιστεύω, δεν κάνω πια έλεγχο. Πιστεύω, δεν στήνω πια τη ζυγαριά του νου. Πιστεύω, δεν έχω πια περιέργεια. Πιστεύω στα μάτια μου και στα χέρια μου. Με δίδαξαν αυτά που είδα να μην κάνω έλεγχο. Ψηλάφησα κι έμαθα να προσκυνώ όχι να φιλονικώ. Ένα Κύριο και Θεό γνωρίζω, τον Κύριο μου Χριστό. Ας είναι δεδοξασμένος και δυνατός στους αιώνες. Αμήν Πηγή: lllazaros

Πιστεύω, Κύριε και Θεέ μου

Ω Κύριε και Θεέ μου.

Αναγνώρισα τον Κύριο μου

Αναγνώρισα τον αλιέα και φύλακά μου

Αναγνώρισα το βασιλιά και Κυριο μου.

Ω Κύριε μου και Θεέ μου.

Πιστεύω Κύριε στην οικονομία Σου

Πιστεύω στην συγκατάβασή Σου

Πιστεύω στην ανάληψη από μέρους σου της φροντίδας μου

Πιστεύω στον προσκυνητό Σου σταυρό

Πιστεύω στα παθήματα της σάρκας Σου

Πιστεύω στον τριήμερο θάνατό Σου

Πιστεύω στην Ανάστασή Σου.

Λοιπόν δεν έχω πια περιέργεια.

Πιστεύω, δεν κάνω πια έλεγχο.

Πιστεύω, δεν στήνω πια τη ζυγαριά του νου.

Πιστεύω, δεν έχω πια περιέργεια.

Πιστεύω στα μάτια μου και στα χέρια μου.

Με δίδαξαν αυτά που είδα να μην κάνω έλεγχο.

Ψηλάφησα κι έμαθα να προσκυνώ όχι να φιλονικώ.

Ένα Κύριο και Θεό γνωρίζω, τον Κύριο μου Χριστό.

Ας είναι δεδοξασμένος και δυνατός στους αιώνες.

Αμήν

Πηγή: lllazaros

Τρόπος προσευχής διά μέσου της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης Έχεις και άλλον τρόπο, αγαπητέ, να μελετάς και να προσεύχεσαι δια μέσου της Αγίας Θεοτόκου, στρέφοντας το νου σου α΄) στον ουράνιο Πατέρα, β΄) στον Γλυκύτατο Ιησού, γ΄) και τελευταίο, σ’ αυτήν την ενδοξότατη Μητέρα του.

Τρόπος προσευχής διά μέσου της Υπεραγίας Θεοτόκου Μαρίας

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης  Έχεις και άλλον τρόπο, αγαπητέ, να μελετάς και να προσεύχεσαι δια μέσου της Αγίας Θεοτόκου, στρέφοντας το νου σου α΄) στον ουράνιο Πατέρα, β΄) στον Γλυκύτατο Ιησού, γ΄) και τελευταίο, σ’ αυτήν την ενδοξότατη Μητέρα του.
Στρέφοντας το νου σου στο Θεό, σκέψου· α΄, τη μεγάλη χαρά που από αιώνες νωρίτερα είχε ο Θεός σκεπτόμενος το πρόσωπο της Θεοτόκου· τις αρετές και τις πράξεις της, από τότε που γεννήθηκε στον κόσμο, μέχρι τότε που αναπαύθηκε.
Μελέτησέ το με τον εξής τρόπο: Ύψωσε τον λογισμό σου πάνω από κάθε καιρό και χρόνο και κτίσμα νοητό και αισθητό. Και εισερχόμενος, για να μιλήσω έτσι, στην ίδια την αιωνιότητα και στο νου του Θεού, σκέψου τις τρυφές και τις ανέκφραστες αγαλλιάσεις που δεχόταν ο Θεός διά μέσου της Αειπαρθένου Μαρίας. Βρίσκοντας τον Θεό ανάμεσα σ’ αυτές τις τρυφές, ζήτησέ του να σου δώσει, εξαιτίας των άφραστων αυτών αγαλλιάσεων, χάρη και δύναμη, για να μπορείς να καταβάλλεις και να νικήσεις τους εχθρούς σου· και μάλιστα εκείνον, που τότε σε πολεμεί· κατόπιν αναλογιζόμενος τις τόσες πολλές και εξαιρετικές πράξεις και αρετές αυτής της Θεοτόκου, και παρουσιάζοντάς τις άλλοτε όλες μαζί και άλλοτε μία από αυτές στο Θεό, για τη δύναμη εκείνων, ζήτησε από την άπειρη αγαθότητά του όλο εκείνο που χρειάζεσαι και επιθυμείς.
Μετά από αυτά, στρέφοντας το νου σου στον Κύριό μας, τον Υιό της, ενθύμησέ του την Παναγία κοιλία που τον βάσταξε για εννέα μήνες· την ευλάβεια με την οποία τον προσκύνησε όταν γεννήθηκε και τον γνώρισε ως αληθινό Θεό και τέλειο άνθρωπο, Υιό και ποιητή της· τους φιλόστοργους οφθαλμούς της, που τον είδαν τόσο φτωχό· τις αγκάλες που τον δέχθηκαν, το γάλα που θήλασε, τους κόπους και τα βάσανα που υπέφερε γι αυτόν στη ζωή του και στον θάνατό του· και σου υπόσχομαι ότι με όλα αυτά θα προκαλέσεις ευχάριστη διάθεση στο θείο της τέκνο για να σου υπακούσει.
Στο τέλος στρέψε το νου σου και σ’ αυτήν την Παναγία Θεοτόκο και θύμησέ της ότι στάθηκε η εκλεκτή από την αίδιο πρόνοια και αγαθότητα του Θεού, ως Μητέρα της χάριτος και της ευσπλαχνίας και ως δική μας Μητέρα και συνήγορος και ότι μετά από τον Υιό της δεν έχουμε ασφαλέστερο και δυνατότερο καταφύγιο να προσφύγουμε, παρά σε αυτήν· υπενθύμισέ της ότι όλοι εμείς οι Χριστιανοί, όπως δεν ονομάζουμε κυρίως πατέρα πάνω στη γη, όπως μας παρήγγειλε ο Υιός της επειδή κυρίως μόνον ένα Πατέρα έχουμε, αυτόν που βρίσκεται στους ουρανούς: «Και πατέρα σας μην ονομάσετε κανένα πάνω στη γη, γιατί ένας είναι ο Πατέρας σας ο ουράνιος» (Ματθ. 23,9) – με τον ίδιο τρόπο ούτε άλλη μητέρα ονομάζουμε πάνω στη γη, επειδή κυρίως αυτήν μόνον έχουμε Μητέρα στους ουρανούς και όλοι μας καυχόμαστε να ονομαζόμαστε τέκνα της. Γι’ αυτό και προσβλέπουμε προς αυτήν για να μας ελεήσει ολοκληρωτικά, όπως αποβλέπει χωρίς να παρεκκλίνει και στη μητέρα του το νήπιο που έχει απογαλακτισθεί, όπως έχει γραφεί: «Ύψωσα την ψυχή μου σαν το θηλασμένο βρέφος κοντά στη μητέρα του» (Ψαλμ. 130,3).
Ακόμη υπενθύμισέ της τις αλήθειες που γράφουν γι’ αυτήν τα βιβλία, ότι όλοι οι πιστοί πιστεύουν στα τόσο υψηλά και τόσο θαυμαστά και μεγάλα κατορθώματα και χαρίσματα που προξένησε σε όλο το ανθρώπινο γένος, επειδή αυτή μόνο όντας ανάμεσα Θεού και ανθρώπων, τον μεν Θεό έκανε υιό ανθρώπου, τους δε ανθρώπους υιούς Θεού. Ότι χωρίς την μεσιτεία της δεν μπορεί κανένας να πλησιάσει το Θεό, ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, διότι αυτή μόνο βρίσκεται ανάμεσα στην κτιστή κι ουράνια κτίση· ότι αυτή μόνον είναι Θεός άμεσος μετά το Θεό, και έχει τα δευτερεία της Αγίας Τριάδος, επειδή είναι αληθινά Μητέρα του Θεού· και ότι αυτή είναι όχι μόνον ο θησαυροφύλακας όλου του πλούτου της Θεότητος, αλλά και ο διαμοιραστής σε όλους, Αγγέλους και ανθρώπους, όλων των υπερφυσικών ελλάμψεων και πνευματικών χαρισμάτων που δίνονται από τον Θεό στην κτίση. Και ότι δεν υπάρχει κανένας που να την επεκαλέσθηκε με πίστη και να μην τον άκουσε με ευσπλαχνία. Τέλος πάντων, παρουσίασέ της τα βάσανα και τα πάθη του Μονογενή της Υιού που υπέφερε για τη σωτηρία μας, και παρακάλεσέ την να ζητήσει χάρι για σένα από αυτόν, ώστε και για σένα τα πάθη αυτά να προξενήσουν το αποτέλεσμα εκείνο, για το οποίο τα υπέφερε ο Υιός της· και αυτό είναι η δική σου σωτηρία· και αυτό όχι για άλλο, παρά για δική του δόξα και ευαρέστηση.

---

Πηγή: (Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Αόρατος Πόλεμος), Δάκρυα Μετανοίας

Οι γονείς δένδρο, τα παιδιά καρποί Μπορώ να κάνω παράπονα για τα παιδιά μου;… είχα στο νου μου την παροιμία:“Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά”. ..Ένα ανάλογο απόσπασμα διάβασα στις διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού και το μεταφέρω εδώ: “Ένα δένδρο όταν τό κόψεις, ευθύς ξεραίνονται τα κλαδιά. Αντιθέτως όμως, όταν ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τά κλωνάρια. Ομοίως είστε και οί γονείς, ωσάν το δένδρον. Και ,όταν ποτίζεται ο πατέρας και η μητέρα, που είστε η ρίζα των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, έλεημοσύνες ,με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας. Όταν ξηραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει (σημ. με φυσικό ή πνευματικό θάνατο) ο Θεός τα παιδιά σας και σας βάνει εις τήν κόλασιν μαζί τους.

Οι γονείς δένδρο, τα παιδιά καρποί

Μπορώ να κάνω παράπονα για τα παιδιά μου;… είχα στο νου μου την παροιμία:“Το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά”. ..Ένα ανάλογο απόσπασμα διάβασα στις διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού και το μεταφέρω εδώ:

“Ένα δένδρο όταν τό κόψεις, ευθύς ξεραίνονται τα κλαδιά. Αντιθέτως όμως, όταν  ποτίζης την ρίζαν, στέκονται δροσερά τά κλωνάρια.

Ομοίως είστε  και οί γονείς, ωσάν το δένδρον. Και ,όταν ποτίζεται  ο πατέρας και η μητέρα, που είστε η ρίζα  των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, έλεημοσύνες ,με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας.

Όταν  ξηραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει (σημ. με φυσικό ή πνευματικό θάνατο) ο Θεός τα παιδιά σας και σας βάνει εις τήν κόλασιν μαζί τους.

.

Είναι μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Έμείς τώρα  τί πρέπει, νά κατηγορούμε, τη μηλιά ή τα μήλα;… Τη μηλιά.

Λοιπόν,  κάμνετε καλά (σημ. έργα)  εσείς οί γονείς οπού ειστε η μηλιά, να γίνονται και τα μήλα  γλυκά“.

---

Πηγή: (από το βιβλίο: “Κοσμάς Αιτωλός” του π. Αυγουστίνου Καντιώτου), Οικογένεια: μια γωνιά του Παραδείσου

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ IΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ agiosnikolaosvodadou1 Τὴν 19η Μαΐου 2016 θὰ τελεσθεῖ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ στὸν Ἱερό Ἐνοριακό Ναό Ἁγίου Νικολάου (Νησί) Βροντάδου Χίου ἐπί τῇ ἀναμνήσει τῆς ἀνακομιδῆς καὶ μετακομιδῆς τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίαςτοῦ Θαυματουργοῦ. Ὁ Μέγας Ἑσπερινός ἄρχεται τὴν 8.30΄ μ.μ. τῆς Πέμπτης καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία. Προσκαλοῦνται οἱ φιλακόλουθοι Χριστιανοί ὅπως προσέλθουν σὲ συμπροσευχή. ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΑΚΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

IΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  ΑΓΙΟΥ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ  ΒΡΟΝΤΑΔΟΥ

Τὴν 19^η Μαΐου 2016 θὰ τελεσθεῖ ΙΕΡΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ στὸν Ἱερό Ἐνοριακό Ναό Ἁγίου Νικολάου (Νησί) Βροντάδου Χίου ἐπί τῇ ἀναμνήσει τῆς ἀνακομιδῆς καὶ μετακομιδῆς τῶν Ἱερῶν Λειψάνων

τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικολάου Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίαςτοῦ Θαυματουργοῦ.

Ὁ Μέγας Ἑσπερινός ἄρχεται τὴν 8.30΄ μ.μ. τῆς Πέμπτης καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Θεία Λειτουργία.

 Προσκαλοῦνται οἱ φιλακόλουθοι Χριστιανοί ὅπως προσέλθουν σὲ συμπροσευχή.

ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ Ι.Μ.ΧΙΟΥ ΨΑΡΩΝ ΑΚΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ 

Μὴ φοβεῖσθε Στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους Του ἀ­πευθυνόταν ὁ Κύριος. Ἦταν τότε ποὺ τοὺς εἶχε ἐκλέξει, δώδεκα τὸν ἀριθμό, καὶ τοὺς ἔστελνε νὰ κηρύξουν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων τὸ «εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας» (Ματθ. δ΄ 23). Τοὺς ἔδωσε σαφεῖς παραγγελίες γιὰ τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο αὐτό, καὶ ἔπειτα τοὺς ἔκανε λόγο γιὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺ ἐπρόκειτο νὰ συναντήσουν στὶς περιοδεῖες τους.

Μὴ φοβεῖσθε

Στοὺς ἁγίους Ἀποστόλους Του ἀ­πευθυνόταν ὁ Κύριος. Ἦταν τότε ποὺ τοὺς εἶχε ἐκλέξει, δώδεκα τὸν ἀριθμό, καὶ τοὺς ἔστελνε νὰ κηρύξουν μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων τὸ «εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας» (Ματθ. δ΄ 23). Τοὺς ἔδωσε σαφεῖς παραγγελίες γιὰ τὸ πῶς ἔπρεπε νὰ ἐπιτελοῦν τὸ ἔργο αὐτό, καὶ ἔπειτα τοὺς ἔκανε λόγο γιὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺ ἐπρόκειτο νὰ συναντήσουν στὶς περιοδεῖες τους.

–Θὰ σᾶς παραδώσουν σὲ συνέδρια καὶ δικαστήρια, τοὺς εἶπε, θὰ σᾶς σύρουν μπροστὰ σὲ βασιλεῖς καὶ ἡγεμόνες, προκειμένου νὰ σᾶς καταδικάσουν καὶ νὰ σᾶς θανατώσουν... (βλ. Ματθ. ι΄ [10] 17-22).

Καὶ συμπλήρωσε ὁ θεῖος Διδάσκαλος:
«Λέγω δὲ ὑμῖν τοῖς φίλοις μου· μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶ­μα, καὶ μετὰ ταῦτα μὴ ἐχόντων περισσότερόν τι ποιῆσαι» (Λουκ. ιβ΄ [12] 4). Λέω σὲ σᾶς τοὺς φίλους μου, μὴ φοβηθεῖτε ἀπὸ ἐκείνους ποὺ θανατώνουν τὸ σῶμα καὶ ὕστερα δὲν μποροῦν νὰ κάνουν τίποτε περισσότερο.
Φίλους Του τοὺς ὀνομάζει· δικούς Του, προσφιλεῖς, ἀγαπητούς Του· καὶ μὲ αὐτὴ τὴν πλήρη τρυφερότητος προσ­φώνηση θέλει νὰ ἐμβάλει θάρρος στὴν καρδιά τους.

–Εἶστε φίλοι μου, μὴ φοβάστε τίποτε· οὔτε τὸ χειρότερο ποὺ μπορεῖ νὰ σᾶς συμβεῖ: τὸν θάνατο. Σᾶς τὸ λέω αὐτὸ Ἐγὼ ποὺ εἶμαι ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, Ἐγὼ ποὺ σᾶς ἔδωσα καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή, καὶ γι’ αὐτὸ γνωρίζω καλύτερα ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἄλλον τὴν ἀξία τοῦ ἑνὸς καὶ τοῦ ἄλλου. Τὸ πολύ-πολὺ νὰ θανατώσουν τὸ σῶμα σας. Τίποτε περισσότερο δὲν μποροῦν νὰ σᾶς κάνουν. Κατανοῆστε τὰ λόγια μου καὶ ἀπὸ αὐτὰ βγάλτε τὸ συμπέρασμα γιὰ τὸ τί ἀξία ἔχει τὸ θνητὸ τοῦτο, πρόσκαιρο σῶμα, σὲ σχέση μὲ τὴν αἰώνια, ἀθάνατη ψυχή.

Γι’ αὐτό, μὴ φοβάστε!

Καὶ συνεχίζει ὁ Κύριος:
–Πέντε σπουργίτια δὲν πωλοῦνται εἴ­κοσι λεπτά, εὐτελέστατη δηλαδὴ τιμή; Ποιὸς δίνει σημασία σ’ ἕνα σπουργίτι; Κι ὅμως, οὔτε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ δὲν εἶναι ξεχασμένο καὶ ἐγκαταλελειμμένο μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ δὲν πέφτει νεκρὸ στὴ γῆ χωρὶς νὰ τὸ ἐπιτρέψει ὁ οὐράνιος Πατέρας. Ἂν λοιπὸν τόση φρον­τίδα καὶ πρόνοια δείχνει ὁ Θεὸς γιὰ τὸ τελευταῖο σπουργιτάκι, θὰ ἐγκαταλείψει ἐσᾶς; Εἶναι δυνατόν;

–Σᾶς περνοῦν λογισμοὶ μήπως ὁ Θε­ὸς σᾶς ξέχασε, σᾶς ἐγκατέλειψε, δὲν σᾶς παρακολουθεῖ... Σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι ἀκόμα καὶ οἱ τρίχες ἀπὸ τὸ κεφάλι σας ὅλες εἶναι μετρημένες ἀπὸ τὸν Θεό. Ξέρει ὁ Θεὸς κάθε στιγμὴ πόσες τρίχες ὑπάρχουν στὸ κεφάλι σας. Σᾶς ἀρκεῖ αὐτὴ ἡ διαβεβαίωση γιὰ νὰ ἐννοήσετε πόση πρόνοια καὶ φροντίδα λαμβάνει γιὰ σᾶς ὁ Θεός; Τί ἄλλο θέλετε περισσότερο;
   «Μὴ οὖν φοβεῖσθε· πολλῶν στρουθίων διαφέρετε», καταλήγει ὁ θεῖος Διδάσκαλος (Λουκ. ιβ΄ [12] 6-7). Μὴ φοβάστε λοιπόν. Εἶστε ἀνώτεροι ἀπὸ πολλὰ σπουργίτια!

Τί λόγια, πράγματι, αὐτά! Πόση εἰρήνη, ἀνακούφιση εἶναι ἱκανὰ νὰ προξενήσουν στὴν ταραγμένη ἀπὸ δυσκολίες καὶ προβλήματα ψυχή! Ἔχουμε ἕνα Θεὸ ποὺ ἡ μέριμνά Του καὶ γιὰ τὰ ἄψυχα ἀκόμα δημιουργήματά Του φτάνει μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Καὶ θὰ ἀδιαφορήσει γιὰ ἐμᾶς, τὶς ἔμψυχες εἰκόνες Του, αὐτοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους τὸν ἴδιο τὸν Υἱό Του ἔστειλε στὴ γῆ γιὰ νὰ χύσει τὸ ἀτίμητο Αἷμα Του; Εἶναι δυνατόν; «Πῶς ἂν ἐπιλάθοιτο τῶν ἀγαπώντων αὐτὸν ἢ ἀγνοήσειέ τι τῶν συμβαινόν­των αὐτοῖς;», ρωτᾶ ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας· πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ λησμονήσει αὐτοὺς ποὺ Τὸν ἀγαποῦν ἢ νὰ μὴ δώσει σημασία γιὰ κάτι ποὺ τοὺς συμβαίνει, «ὅς γε τοσαύτην αὐτῶν ποιεῖται πρόνοιαν, ὡς ἕκαστα τῶν κατ’ αὐτοὺς εἰδέναι λεπτῶς, καὶ οἷον ἠριθμημένας ἔχειν αὐτῶν τὰς τρίχας;», Αὐτὸς ποὺ τόση πρόνοια δείχνει γι’ αὐτούς, ὥστε νὰ γνωρίζει λεπτομερῶς τὰ πάντα ἀναφορικὰ μ’ αὐτούς, σὰν νὰ ποῦμε καὶ πόσες τρίχες ἔχουν;

Κι ἂν πρόκειται νὰ θανατωθεῖτε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς σας, συμπληρώνει ὁ ἅ­γιος Θεοφύλακτος Ἀχρίδος, μιλώντας ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου, αὐτὸ δὲν θὰ γίνει ἐπει­δὴ Ἐγὼ σᾶς ἔχω ἐγκαταλείψει. Διότι τόση φροντίδα λαμβάνω γιὰ σᾶς, ὥστε νὰ γνωρίζω μὲ κάθε λεπτομέρεια ὅ,τι σᾶς ἀφορᾶ. Ἂν λοιπὸν ἐπιτρέψω νὰ μπεῖτε σὲ πειρασμό, νὰ εἶσθε βέβαιοι ὅτι θὰ σᾶς χορηγήσω καὶ τὴ δύναμη νὰ τὸν ὑπομείνετε. Διότι Ἐγὼ εἶμαι κηδεμόνας σας καὶ ὅλα τὰ γνωρίζω καὶ τὰ ἔχω ρυ­θμισμένα μέχρι λεπτομέρειας γιὰ τὸν καθένα σας. Ὅ,τι εἶναι τὸ καταλληλότερο γιὰ τὸν κάθε ἕναν ἀπὸ σᾶς, αὐτὸ τοῦ δίνω.

Συνεπῶς, ἀδελφέ μου, γιατί νὰ ἀγωνιοῦμε; γιατί νὰ φοβόμαστε; Εἶναι ὁπωσδήποτε δύσκολες, πολὺ δύσκολες οἱ ἡμέρες ποὺ περνοῦμε. Καὶ ἐνδεχομένως ἡ κατάσταση σύντομα νὰ ἐπιδεινωθεῖ κι ἄλλο. Διάφοροι λογισμοὶ ἴσως νὰ περνοῦν ἀπὸ τὸ μυαλό μας, τέτοιοι ποὺ νὰ ἐμβάλλουν σὲ φόβο καὶ ταραχὴ τὴν ψυχή μας.

Ὅμως...

Ἀφοῦ ἔχουμε ρητὴ καὶ ἐπαναλαμβανόμενη τὴν προτροπή Του: «μὴ οὖν φο­βεῖσθε»· ἀφοῦ ἔχουμε ξεκάθαρη τὴ διαβεβαίωσή Του ὅτι «καὶ αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς ὑμῶν πᾶσαι ἠρίθμηνται», καὶ μία δὲν πέφτει χωρὶς ὁ Ἴδιος νὰ δώσει ἐντολή· ἀφοῦ «πολλῶν στρουθίων διαφέρομεν», τότε γιατί νὰ φοβόμαστε καὶ νὰ ἀγωνιοῦμε; Ἂν ἕνα παιδί, μετὰ ἀπὸ συνεχεῖς διαβεβαιώσεις τῶν γονέων του ὅτι δὲν θὰ τὸ ἀφήσουν μόνο του, ὅτι κοντά του εἶναι, τὸ προστατεύουν συν­εχῶς, μετὰ ἀπὸ ἐπανειλημμένες ἐπιβεβαιώσεις ἐπάνω στὰ πράγματα ὅτι ἔτσι εἶναι ὅπως τοῦ τὰ λένε, αὐτὸ συνεχίσει νὰ νιώθει ἀνασφαλές, δὲν θὰ δηλώνει μὲ τὴ στάση του αὐτὴ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης, ἐνδεχομένως καὶ ἀγνωμοσύνη ἀπέναντι στοὺς γονεῖς του; Καὶ δὲν θὰ γίνεται αὐτὸ ἀφορμὴ λύπης γιὰ τοὺς γονεῖς του; Τί ἄλλο νὰ κάνουν γιὰ νὰ τὸ πείσουν ὅτι εἶναι κοντά του;

Νὰ πιστέψουμε ὅτι εἴμαστε παιδιὰ ἀγαπητὰ τοῦ οὐρανίου Πατρός. Καὶ τότε θὰ Τοῦ δίνουμε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸ χέρι μας καὶ θὰ προχωροῦμε στὸ δρόμο μας ἄφοβα, ψάλλοντας: «Κύριος ἐμοὶ βοηθός, καὶ οὐ φοβηθήσομαι...» (Ψαλ. ριζ΄ [117] 6).

Πηγή: Ο Σωτήρ

Ευχή ψιθυριστά ή με τον νου; Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης -Γέροντα , πώς είναι καλύτερα να λέω την ευχή; Φωναχτά , ψιθυριστά ή με τον νου; -Αν την λες φωναχτά, θα κουράζεσαι και γρήγορα θα αποκάμης. Γι’ αυτό να την λες πότε ψιθυριστά και πότε με τον νου. Η ευχή με τον νου είναι το καλύτερο∙ επειδή όμως δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να την λένε συνέχεια με τον νου, βοηθάει να την λέη κανείς και ψιθυριστά, σαν μια προπαίδεια.

Ευχή ψιθυριστά ή με τον νου;

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
 
 -Γέροντα , πώς είναι καλύτερα να λέω την ευχή; Φωναχτά , ψιθυριστά ή με τον νου;
-Αν την λες φωναχτά, θα κουράζεσαι και γρήγορα θα αποκάμης. Γι’ αυτό να την λες πότε ψιθυριστά και πότε με τον νου. Η ευχή με τον νου είναι το καλύτερο∙ επειδή όμως δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι να την λένε συνέχεια με τον νου, βοηθάει να την λέη κανείς και ψιθυριστά, σαν μια προπαίδεια.
Μπορείς να αρχίζης να την λες ψιθυριστά , να συνεχίζης με τον νου, και ύστερα πάλι ψιθυριστά και πάλι με τον νου. Να κάνης αυτή την εναλλαγή, μέχρι να καταλήξη η ευχή να γίνεται μόνο με τον νου, να γίνη δηλαδή νοερά , όπως και λέγεται «νοερά προσευχή». Τότε προσεύχεται κανείς με τον νου του και η καρδιά του σκιρτά, αγάλλεται∙ φθάνει στον θείο έρωτα, ζη ουράνιες καταστάσεις. -Αυτό το διάστημα , Γέροντα, κάθε φορά που μπαίνω στο κελλί μου, έχω μετεωρισμό και βλάσφημους λογισμούς. Γιατί μου συμβαίνει αυτό;
-Ξέχασες, φαίνεται, την ευχή, και γι’ αυτό ο πειρασμός έστησε την σκηνή του έξω από το κελλί σου.Προσπάθησε στις κενές ώρες που έχεις στο κελλί, να λες την ευχή ψιθυριστά , για να διώχνης τον μετεωρισμό και τους λογισμούς που υποβάλλει ο εχθρός. Η ψιθυριστή ευχή πολύ βοηθάει στις ώρες της επιθέσεως, γιατί εκείνην την στιγμή χρειάζεται προσοχή, για να γλυτώση κανείς από την εχθρική φάλαγγα.
-Γέροντα, συμφέρει, όταν μου έρχονται κακοί ή βλάσφημοι λογισμοί , να τους πολεμώ με αντιρρητικό πόλεμο1;
-Καλύτερα να τους πολεμάς με την ευχή παρά με αντιρρητικό πόλεμο. Όσο μπορείς, να μιλάς νοερώς με τον Χριστό δια της νοεράς προσευχής , και να μη συζητάς με τον νου σου «τούτο» ή «εκείνο». Να καλλιεργήσης την ευχή, η οποία αρχικά θα σε απαλλάξη από τους κακούς λογισμούς και στο τέλος θα γίνη ένα με την αναπνοή σου.
1. Αντιρρητικός πόλεμος σημαίνει να αντικρούη κανείς τους κακούς λογισμούς φέρνοντας αντίστοιχους καλούς.
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ ζ΄ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

---

Πηγή: Το Σταυρουδάκι